Nawrócenie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
przywrócenie poprzedniej wersji |
ponownie zintegrowałem nawrócenie i metanoję, więcej w dyskusji |
||
Linia 1:
{{integruj|cel=Metanoja}}
'''Metanoja'''<ref>[http://encyklopedia.pwn.pl/haslo.php?id=3940044 Metanoja] - [[Polskie encyklopedie|Encyklopedia PWN]]</ref>, [[język grecki|gr.]] "μετανοια", '''metanoia''', 'przemiana (''meta'') umysłu (''nous'')'<ref name="autonazwa">Według "Słownika Nowego Testamentu", autor ksiądz [[Xavier Léon-Dufour]], Poznań 1986 'Księgarnia Śiętego Wojciecha' wydanie 2, tłumaczenie z [[francuski|fr.]] [[biskup]] [[Kazimierz Romaniuk]], str.419 hasło 'nawrócenie' i str.493 hasło 'pokuta'</ref>, [[łacina|łac.]] odpowiednik ''conversio'' - '''nawrócenie'''<ref name="autonazwa"/>. – odmiana umysłu, duchowa bądź intelektualna przemiana. W sensie etymologicznym zmiana o charakterze neutralnym, w [[teologia|teologii]] [[chrześcijaństwo|chrześcijańskiej]] pojęcie jednoznacznie pozytywne oznaczające zmianę sposobu myślenia i postępowania, odnowę duchową generalnie nawrócenie się. Słowo pochodzenia [[Grecja|greckiego]].▼
''' Nawrócenie ''' (od [[greka|gr.]] ''επιστρέφω, epistrefo'') - "zawracać".
Przemiana duchowa, przyjęcie jakiegoś systemu wartości, poglądów, zasad.
Etymologicznie słowo to nie miało religijnego charakteru, oznaczało zwykłą czynność zawracania, dlatego np. w [[Nowy Testament|Nowym Testamencie]] często występuje z dodatkowymi określeniami:
Metanoja, w sensie przedchrześcijańskim, polega na zatarciu różnicy między prawdą a kłamstwem i akceptowaniu sprzeczności jako reguły poprawnego myślenia.▼
"...oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od was i jak nawróciliście się ''od bożków do Boga''..." <ref>{{Biblia|księga = 1Tes|rozdział = 1|wersety = 9}},</ref>
Bliskoznacznym terminem jest :
▲*'''Metanoja'''<ref>[http://encyklopedia.pwn.pl/haslo.php?id=3940044 Metanoja] - [[Polskie encyklopedie|Encyklopedia PWN]]</ref>, [[język grecki|gr.]] "μετανοια", '''metanoia''', 'przemiana (''meta'') umysłu (''nous'')'<ref name="autonazwa">Według "Słownika Nowego Testamentu", autor ksiądz [[Xavier Léon-Dufour]], Poznań 1986 'Księgarnia Śiętego Wojciecha' wydanie 2, tłumaczenie z [[francuski|fr.]] [[biskup]] [[Kazimierz Romaniuk]], str.419 hasło 'nawrócenie' i str.493 hasło 'pokuta'</ref>, [[łacina|łac.]] odpowiednik ''conversio''
▲Metanoja, w sensie przedchrześcijańskim, polega na zatarciu różnicy między prawdą a kłamstwem i akceptowaniu sprzeczności jako reguły poprawnego myślenia. {{fakt|data=2010-10}}
W [[Septuaginta|Septuagincie]] czasownikiem "μετανοεω" zastępowane jest hebrajskie słowo "נָחַם" (''nacham''), oznaczające: pocieszać się, odczuwać żal i skruchę, trapić się, wzdychać, pokutować<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Uglorz|imię=Manfred|autor link=Manfred Uglorz|tytuł=Teologia zwiastowania i czynów Jezusa|wydawca=Chrześcijańska Akademia Teologiczna|miejsce=Warszawa|data=1999|strony=84|isbn=83-909272-3-3}}</ref>. [[Wulgata|Biblii łacińskiej]] termin tradycyjnie przekładany jako ''poenitentia'', 'pokuta' w [[Nowy Testament|Nowym Testamencie]] oznacza radykalną zmianę sposobu działania, zgodnie z tym, do czego wzywa [[Jan Chrzciciel]]: ''Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie'' (Mt 3,2)<ref>{{Biblia|księga = Mt|rozdział = 3|wersety =2 }}</ref>. Wezwanie to zakłada [[Bóg|Boży]] dar "[[nawrócenie|nawrócenia]]", zgodnie z nauczaniem [[prorok]]ów, a jako skutek tego daru - skruchę i zmianę życiowych postaw.
W języku potocznym - niezbyt poprawnie - mówi się o "[[nawrócenie|nawróceniu]]", jako o przejściu od jednego wyznania do drugiego, w tym wypadku należałoby mówić o
*[[konwersja (religia)|konwersji]]
W tym znaczeniu Słownik Języka Polskiego [[PWN]] podaje popularne znaczenie wyrażenia „nawrócić się”. Według jego autorów pojęcie to oznacza przyjęcie jakiejś religii, innego wyznania (np. nawrócić się na mahometanizm).
W Leksykonie duchowości katolickiej czytamy, iż nawrócenie jest procesem podjęcia świadomej decyzji zerwania z grzechem i zwrócenia się do [[Bóg|Boga]] oraz zawierzenia Jego miłości. Dokonuje się ono we wnętrzu człowieka. Wyrazem nawrócenia jest jego pozytywna postawa, działanie, wartościowanie i myślenie. Ma charakter moralny, "stanowi podstawowy warunek podjęcia i rozwoju życia duchowego".
==Typologia nawrócenia w teologii katolickiej==
'''M. T. L. Penido podzielił nawrócenie na 2 grupy:'''
* egzogenne, w którym czynniki zewnętrzne odgrywają zasadniczą rolę. Mogą one powodować przemiany jednostkowe lub zbiorowe
* endogenne - są to zazwyczaj nawrócenia jednostkowe, które dokonują się stopniowo lub nagle. Zasadniczą rolę odgrywają tu czynniki wewnętrzne, prowadzące do osobistej decyzji.
'''Z punktu widzenia struktury teologicznej w procesie nawrócenia występują 2 zasadnicze fazy:'''
* faza kryzysu lub przygotowania – ma ona zazwyczaj charakter negatywny, tzn. nawrócenie „od” grzechu. Występuje wówczas stopniowe dojrzewanie decyzji do zmiany swojego życia. Jest to więc dysponowanie rozumu i woli do uznania siebie za grzesznika i do walki z grzechem. Nawrócenie nigdy nie przychodzi nagle, chyba że jest wynikiem cudu.
* faza ujawnienia – na ogół uznawana za właściwe nawrócenie. Ma charakter pozytywny (nawrócenie „do”). Polega na głębokiej przemianie i przebudzeniu świadomości, która to wyznacza nowy etap wzrastania. Faza ujawnienia wyraża się w ustawicznym i dokładnym wypełnianiu życiowych zadań, zgodnie z wolą Bożą.
'''W katolickiej teologii duchowości wymienia się 3 stopnie nawrócenia, które odpowiadają trzem drogom życia duchowego:'''
* na drodze oczyszczenia początkujących, nawrócenie ma charakter moralny (tzw. pierwsze nawrócenie). Polega przede wszystkim na odwróceniu się od grzechu.
* na drodze oświecenia postępujących, nawrócenie przybiera charakter duchowy (tzw. drugie nawrócenie). Przejawia się w postawie przylgnięcia do Jezusa. Zakłada zdecydowany zwrot ku Bogu, którego podstawą jest akt wiary i skruchy.
* na drodze zjednoczenia doskonałych, uwidacznia się mistyczny charakter nawrócenia ( nawrócenie mistyczne lub trzecie nawrócenie), które jest radykalnym wyborem Chrystusa i całkowitym upodobnieniem się do Niego wraz z gotowością do ofiary z życia.
==Literatura==
* Chmielewski M. [red.], Leksykon duchowości katolickiej. Lublin-Kraków 2002.
* {{cytuj książkę | inni = [[Xavier Léon-Dufour|X. Léon-Dufour]] (red.), [[Kazimierz Romaniuk|K. Romaniuk]] (tłum. i oprac.)| tytuł = Słownik teologii biblijnej | cytat =| wydawca = Pallottinum| wydanie = 4| miejsce = Poznań| rok = 1994| isbn = 83-7014-224-9}}
* Szymczak M. [red.], Słownik Języka Polskiego PWN. Warszawa 1988.
{{przypisy|stopień= ===}}
[[Kategoria:Antropologia filozoficzna]]
[[Kategoria:Teologia chrześcijańska]]
[[Kategoria:religioznawstwo]]
[[Kategoria:Filozofia religii]]
[[en:Metanoia (theology)]]
Linia 17 ⟶ 55:
[[ru:Метанойя]]
[[sk:Metanoia]]
[[cs:Konverze (náboženství)]]
[[de:Konversion (Religion)]]
[[en:Religious conversion]]
[[fr:Conversion religieuse]]
[[ia:Conversion religiose]]
[[it:Conversione]]
[[he:המרת דת]]
[[nl:Bekering]]
[[ja:改宗]]
[[sr:Конвертит]]
| |||