Adam Bochnak: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Tadevs.b (dyskusja | edycje)
uzupełnienie źródeł
drobne techniczne, drobne redakcyjne
Linia 1:
'''Adam Bochnak''' (ur. [[17 września]] [[1899]] w [[Kraków|Krakowie]], zm. [[28 maja]] [[1974]] w Krakowie), polski [[historia sztuki|historyk sztuki]], profesor [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]].
 
== Przebieg kariery naukowej ==
Był synem kupca Władysława i Józefy Spysz. Kształcił się w [[I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie|gimnazjum św. Anny w Krakowie]], następnie studiował historię sztuki na UJ ([[1917]]-[[1922]]), m.in. pod kierunkiem [[Jerzy Mycielski (historyk)|Jerzego Mycielskiego]] i [[Julian Pagaczewski|Juliana Pagaczewskiego]], który (był promotorem jego doktoratu ''Kolegiata św. Józefa w Klimontowie'', (1922) i [[Jerzy Mycielski|Jerzego Mycielskiego]]. Już w [[1920]] podjął pracę na UJ, z którym pozostał związany aż do emerytury w [[1969]]. Początkowo pracował jako starszy asystent w Katedrze Historii Sztuki, od [[1925]] (po przedstawieniu pracy ''Makaty marszałka Francji Franciszka de Crequi, księcia de Lesidiguieres'') docentbył docentem w tej Katedrze. Po [[II wojna światowa|wojnie]] opiekował się Muzeum UJ (1947-1951), w [[1948]] został profesorem kontraktowym, w [[1953]] kierownikiem Katedry Historii Sztuki, w [[1954]] profesorem nadzwyczajnym, w [[1957]] profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Historii Sztuki Nowożytnej. Od [[1960]] kierował również Instytutem Historii Sztuki, pełnił funkcje w kierownictwie uczelni - dziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego (1954-1956, 1959-1961) i prorektora (1956-1959). Poza uniwersytetem współpracował z Gabinetem Rycin [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]] (gdzie był w latach 1935-1939 konserwatorem), Liceum Koedukacyjnym w Ciężkowicach (dyrektor, 1945), Muzeum Narodowym w Krakowie (kustosz i zastępca dyrektora w latach 1945-1957 pod nazwą Państwowe Zbiory Sztuki na [[Wawel]]u, dyrektor Muzeum 1957-1962). W okresie okupacji uczestniczył w [[Tajne komplety|tajnym nauczaniu]].
 
W [[1939]] został członkiem-korespondentem [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]]; był sekretarzem (dwukrotnie) i przewodniczącym (1952) Komisji Historii Sztuki PAU, a także zastępcą przewodniczącego i przewodniczącym Komisji Teorii i Historii Sztuki Oddziału PAN w Krakowie. Należał m.in. do Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa (wiceprezes, członek honorowy) i Stowarzyszenia Historyków Sztuki (członek honorowy). W [[1958]] kierował polską ekspozycją zabytków krakowskich na międzynarodowej wystawie "Złoty wiek miast europejskich" w [[Gandawa|Gandawie]]; otrzymał za to przedsięwzięcie Nagrodę miasta Krakowa (1958). Był także laureatem nagród ministra szkolnictwa wyższego (1963, 1966), w [[1972]] otrzymał Medal PAN im. Kopernika. Był odznaczony [[Krzyż Zasługi|Złotym Krzyżem Zasługi]], Krzyżami Kawalerskim i [[Order Odrodzenia Polski|Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski]] oraz tytułem "Zasłużony Nauczyciel PRL" (1973).
Zajmował się historią sztuki [[barok]]owej i [[rokoko|rokoka]], historią rzemiosła artystycznego, historią nauk o sztuce oraz muzeologią. W poszukiwaniu źródeł początków baroku w Polsce wskazał na kościół św. Piotra i Pawła w Krakowie, jako wzorowany na rzymskim kościele Il Gesu. Dla wydawnictwa ''Historia sztuki polskiej'' opracował temat dziejów rzemiosła artystycznego. Dokonał analizy historycznej i estetycznej obrazu [[Kościół farny|fary]] w [[Biecz]]u, wskazując na związki z dziełem ''Opłakiwanie Chrystusa'' [[Michał Anioł|Michała Anioła]] w katedrze [[Florencja|florenckiej]]. Był autorem życiorysów polskich historyków sztuki, badał m.in. życie i dorobek [[Marian Sokołowski (historyk)|Mariana Sokołowskiego]]. W latach 1939-1952 redagował "Prace Komisji Historii Sztuki", a 1961-1963 "Rocznik Krakowski".
 
== Badania ==
Zajmował się historią sztuki [[barok]]owej i [[rokoko|rokoka]], historią rzemiosła artystycznego, historią nauk o sztuce oraz muzeologią. W poszukiwaniu źródeł początków baroku w Polsce wskazał na kościół św. Piotra i Pawła w Krakowie, jako wzorowany na rzymskim kościele [[Kościół Il GesuGesù w Rzymie|Il Gesù]]. Dla wydawnictwa ''Historia sztuki polskiej'' opracował temat dziejów rzemiosła artystycznego. Dokonał analizy historycznej i estetycznej obrazu z [[Kościół farnyBożego Ciała w Bieczu|fary]] w [[BieczBieczu]]u, wskazując na związki z dziełem ''Opłakiwanie Chrystusa'' [[Michał Anioł|Michała Anioła]] w katedrze [[Florencja|florenckiej]]. Był autorem życiorysów polskich historyków sztuki, badał m.in. życie i dorobek [[Marian Sokołowski (historyk)|Mariana Sokołowskiego]]. W latach 1939-1952 redagował "Prace Komisji Historii Sztuki", a 1961-1963 "[[Rocznik Krakowski]]".
 
Ogłosił szereg prac naukowych, m.in.:
Linia 19 ⟶ 23:
* ''Najstarsze budowle wawelskie'' (1960)
 
== Bibliografia ==
W [[1939]] został członkiem-korespondentem [[Polska Akademia Umiejętności|PAU]]; był sekretarzem (dwukrotnie) i przewodniczącym (1952) Komisji Historii Sztuki PAU, a także zastępcą przewodniczącego i przewodniczącym Komisji Teorii i Historii Sztuki Oddziału PAN w Krakowie. Należał m.in. do Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa (wiceprezes, członek honorowy) i Stowarzyszenia Historyków Sztuki (członek honorowy). W [[1958]] kierował polską ekspozycją zabytków krakowskich na międzynarodowej wystawie "Złoty wiek miast europejskich" w [[Gandawa|Gandawie]]; otrzymał za to przedsięwzięcie Nagrodę miasta Krakowa (1958). Był także laureatem nagród ministra szkolnictwa wyższego (1963, 1966), w [[1972]] otrzymał Medal PAN im. Kopernika. Był odznaczony [[Krzyż Zasługi|Złotym Krzyżem Zasługi]], Krzyżami Kawalerskim i [[Order Odrodzenia Polski|Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski]] oraz tytułem "Zasłużony Nauczyciel PRL" (1973).
* ''Biogramy uczonych polskich'', Częśćczęść I: ''Nauki społeczne'', zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983.
 
* [[AdamA. Małkiewicz]], ''Adam Bochnak. Uczony i nauczyciel'' [w:] ''Adama BochankBochnak. Naświetlanie rzeźby lwowskiej'', red. [[AndrzejA. Betlej]], PiotrP. Jamski, Warszawa 2008, ISBN 83-923438-2-4, s. 21-50.
'''Źródła:'''
* ''Biogramy uczonych polskich'', Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983
* [[Adam Małkiewicz]], ''Adam Bochnak. Uczony i nauczyciel'' [w:] ''Adama Bochank. Naświetlanie rzeźby lwowskiej'', red. [[Andrzej Betlej]], Piotr Jamski, Warszawa 2008, ISBN 83-923438-2-4, s. 21-50.
 
{{DEFAULTSORT:Bochnak, Adam}}
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi]]
[[Kategoria:Polscy historycy sztuki]]
[[Kategoria:Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Odrodzenia Polski (1944-1989)]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1899]]
[[Kategoria:Zmarli w 1974]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Odrodzenia Polski (1944-1989)]]