Joseph Wittig: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Popups: Ujednoznacznienie linku z Katolik na katolicyzm, WP:SK |
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Sobór watykański II - Zmieniono link(i) Sobór Watykański II; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 11:
W latach [[1904]]-[[1905]] studiował w rzymskim Colegium Germanicum na [[Campo Santo Teutonico]]<!--[[Papieski Uniwersytet Gregoriański|Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego]] ?? do sprawdzenia /-->, otrzymując, dzięki staraniom ks. [[Max Sdralek|Maxa Sdralka]], stypendium Instytutu Archeologicznego w [[Berlin]]ie. Podczas tych studiów prowadził archeologiczne badania grobu św. Sotery, statui św. Piotra w [[Bazylika św. Piotra na Watykanie|bazylice watykańskiej]] oraz procesu Izaaka przeciw papieżowi [[Damazy I|Damazemu I]], których wyniki publikował na łamach prasy. W [[1909]] r. uzyskał [[habilitacja|habilitację]], przedstawiając studium o [[Ambrojastra|Ambrojastrze]]. W [[1909]] r. powrócił do pracy duszpasterskiej: najpierw krótko w [[Paczków|Paczkowie]], a potem we [[Wrocław]]iu w [[Kościół NMP na Piasku we Wrocławiu|kościele NMP na Piasku]]. W [[1909]] r. przerywał pracę duszpasterską rozpoczynając karierę uniwersytecką. Dwa lata później został mianowany profesorem nadzwyczajnym historii kościoła. [[14 stycznia]] [[1915]] r. mianowano go profesorem zwyczajnym teologii. W latach [[1917]]-[[1918]] pełnił funkcję dziekana Wydziału Teologii Katolickiej [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]].
Na lata [[1922]]-[[1924]] datuje się pierwszy, wrocławski okres twórczości pisarskiej Josepha Wittiga. Niezrozumienie jego myśli pisarskiej i teologicznej wywołuje konflikt z hierarchią kościoła rzymskokatolickiego oraz do wciągnięcia części jego twórczości na indeks kościelny. 1922 r. ukazał się w czasopiśmie "Hochland" głośny artykuł pt. ''Zbawieni'' ([[język niemiecki|niem.]] ''Die Erlösten'') krytykujący oficjalną wykładnię kościelną [[grzech]]u i [[spowiedź|spowiedzi]], a który doprowadził ostatecznie do obłożenia pisarza w [[1925]] r. [[ekskomunika|ekskomuniką]]. Prezentował śmiałe poglądy teologiczne i doczekał się nawet przydomka ''Nowy Luter''. Mimo ekskomuniki Wittig pozostał wciąż głęboko wierzącym [[katolicyzm|katolikiem]] wiernym [[Kościół katolicki|Kościołowi]], zajmując postawę wolnego pisarza religijnego. Z dzisiejszego punktu widzenia ocenia się, że teologiczne poglądy Wittiga wyprzedzały swoje czasy. Oceniane są jako w dużej mierze zbieżne z duchem nauk [[Sobór
W [[1927]] r., będąc zwolniony ze ślubów kapłańskich, wziął ślub z Bianką Geisler, córką burmistrza [[Bystrzyca Kłodzka|Bystrzycy Kłodzkiej]] i zamieszkał z nią w wybudowanym przez siebie domu w Słupcu (obecnie mieści się w nim muzeum jego imienia). Tu urodziła się trójka jego dzieci: Johannes Raphael, Bianca Maria i Christoph Michael. Lata [[1928]]-[[1932]] to drugi, słupiecki okres twórczości pisarskiej. W latach [[1937]]-[[1943]] występował z prelekcjami m.in. w [[protestantyzm|protestanckich]] środowiskach północnych Niemiec, a działalność teologiczna Wittiga znalazła odbicie w twórczości literackiej, w bogatej korespondencji oraz w aktywności odczytowej. Zajmował się również pisaniem kronik historycznych oraz publikowaniem w regionalnym kalendarzu "[[Guda Obend]]". W roku [[1946]] r. zdjęta została ekskomunika, m.in. za wstawiennictwem [[August Hlond|kardynała Augusta Hlonda]].
Linia 43:
{{DEFAULTSORT:Wittig, Joseph}}
[[Kategoria:Niemieccy duchowni katoliccy]]
[[Kategoria:Niemieccy filozofowie]]
| |||