Franciszek II Burbon: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: ro:Francisc al II-lea al Celor Două Sicilii |
drobne merytoryczne |
||
Linia 13:
== Problemy ==
W [[Kalabria|Kalabrii]] i na [[Sycylia|Sycylii]] rewolucyjne partie ciągle spiskowały, żeby obalić Franciszka, a [[Giuseppe Garibaldi]] przygotowywał swoją wyprawę na południe. Spiski na Sycylii zostały wykryte, a spiskowcy surowo ukarani, ale [[Rosalino Pilo]] i [[Francesco Crispi]] zorganizowali powstanie, które wykorzystał Garibaldi. W maju [[1860]] wylądował on w miejscowości[[Marsala|Marsali]], razem ze słynnym tysiącem czerwonych koszul
[[Plik:Palac Krolewki z Placu Plebiscytowego.jpg|thumb|left|350px|[[Pałac Królewski w Neapolu]]]]
Te wydarzenia wreszcie przestraszyły Franciszka, który zgodził się na uchwalenie konstytucji, ale to z kolei spowodowało rozruchy w Neapolu i dymisje kolejnych ministrów. Nowym premierem został [[Liborio Romano]]. Dezintegracja armii i marynarki, spowodowała apatię społeczeństwa. Cavour wysłał jeden z piemonckich oddziałów na granicę, żeby obserwował dalszy rozwój zdarzeń. Garibaldi przekroczył [[Cieśnina Mesyńska|cieśninę mesyńską]] i kierował się na północ, wszędzie przyjmowano go jak wyzwoliciela. Wreszcie po długich wahaniach, na apel samego Garibaldiego i po naradzie z Romano, Franciszek opuścił Neapol ([[6 września]]). Towarzyszyła mu żona Maria Zofia, dwór i dyplomaci (oprócz francuskich i angielskich), wszyscy udali się morzem do [[Gaeta|Geaty]], gdzie stacjonowała większa część armii. Następnego dnia Garibaldi wkroczył do Neapolu i został tam entuzjastycznie przywitany, później powołał prowizoryczny rząd.
| |||