Stefan Golędzinowski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
stub, , źródła/przypisy, infobox
 
AlohaBOT (dyskusja | edycje)
m Link tożsamy z tekstem linka; zmiany kosmetyczne
Linia 24:
'''Stefan Golędzinowski''' [[Pseudonim|ps.]] ''Golski'', ''Mucha'', ''Smoleński'' (ur. [[4 stycznia]] [[1903]] w majątku [[Brudzice]] - zm [[4 listopada]] [[1980]] w [[La Plata (miasto)|La Plata]]) - oficer brni pancernej, w trakcie [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]] dowódca [[Batalion Golski|Batalionu "Golski"]].
 
== Życiorys ==
Syn Fleiksa agronoma i Zofii z domu Lembka. Od 1913 uczył się II Gimnazjum Męskim w [[Wilno|Wilnie]]. We wrześniu 1919 przerwał naukę w Wilnie wstępując ochotniczo do wojska. Służył jako [[Kanonier|kanonier]], a następnie [[Bombardier (stopień)|bombardier]] w 18 Pułku Artylerii Ciężkiej. Był ranny pod [[Grodno|Grodnem]] i w październiku 1920 został urlopowany. Od grudnia 1920 wznowił naukę w [[II Liceum Ogólnokształcące im. Jana Śniadeckiego w Kielcach|Państwowym Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Kielcach]], gdzie w czerwcu 1923 otrzymał świadectwo dojrzałości. Podczas nauki w Kielcach był komendantem hufca [[Związek Harcerstwa Polskiego|ZHP]], oraz ukończył - zorganizowany przez siebie - kurs wojskowy dla harcerzy w batalionie zapasowym [[4 Pułk Piechoty Legionów|4 Pułku Piechoty Legionów]].
 
W 1923 rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym [[Politechnika Warszawska|Politechniki Warszawskiej]], w listopadzie 1925 przeniósł się na Wydział Leśny [[Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie|Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego]], a w 1928 kontynuował naukę na Wydziale Finansowo-Ekonomicznym Szkoły Nauk Politycznych. Jednocześnie pracował jako administrator Kolonii Akademickich Bratnich Pomocy a następnie był urzędnikiem w [[Bank Gospodarstwa Krajowego|BGK]]. Od 1930 organizował oddział motorowy, a następnie klub motocyklowy [[Związek Strzelecki "Strzelec"|Związku Strzeleckiego]]. Od 1936 był członkiem Zarządu Polskiego Związku Motocyklowego.
Linia 31:
W [[Kampania wrześniowa|wojnie obronnej 1939]], dowodził plutonem czołgów [[Warszawska Brygada Pancerno-Motorowa|Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej]]. Po kapitulacji 20 września pod [[Tomaszów Mazowiecki|Tomaszowem Mazowieckim]] powrócił do Warszawy. Od grudnia 1939 uczestniczył w konspiracji w ramach organizacji "[[Pobudka]]", wchodząc w skład redakcji pisma pod tym samym tytułem. Wraz z organizacją włączył się w skład organizacji "[[Konfederacja Narodu]]", a następnie "Konfederacja Zbrojna", która została scalona z Armią Krajową.
 
Po scaleniu z AK odtwarzał w konspiracji [[3 Batalion Pancerny|3 Batalion Pancerny]], oraz z racji funkcji wchodzi w skład sztabu ośrodka pancernego [[Obszar Warszawski AK|Obszaru Warszawskiego AK]], którym dowodził płk [[Stanisław Łętowski (pułkownik)|Stanisław Łętowski]] "Mechanik". 11 listopada 1942 został mianowany kapitanem rezerwy. Dowodzony przez niego batalion stanowił [[Obwód Śródmieście AK|VI zgrupowanie rejonu 3, obwodu Śródmieście AK]].
 
W trakcie powstania dowodził batalionem, znanym bardziej jako [[Batalion Golski|Batalion "Golski"]] w [[Grupa Śródmieście Południe - Sławbor|Podobwodzie Śródmieście Południowe]], na odcinku zachodnim, dowodzonym przez ppłk Jacka Będkowskiego "Topór". We wrześniu 1944 mianowany majorem i odznaczony [[Krzyż Walecznych|Krzyżem Walecznych]].
Linia 37:
Po kapitulacji przebywał w obozie jenieckim w Oflagu X A Sandbostel. Uwolniony w kwietniu 1945 został oficerem [[1 Dywizja Pancerna (PSZ)|1 Dywizji Pancernej]], a następnie oficerem łącznikowym w Hanowerze. Po demobilizacji przebywał w Londynie działając w Kole AK. Potem wyjechał do Argentyny, gdzie pracował jako monter.
 
== Bibliografia ==
* [[Andrzej Krzysztof Kunert|Kunert A.K.]], ''Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944''. Tom 2, Warszawa 1987 ISBN 83-211-0873-3