Teolodzy przypisywali tej barwie wartości pozytywne. Mimo to od [[XII wiek]]u zaczęto wiązać ją ze zdradą i fałszem. Dlatego też w malarstwie postać [[Judasz Iskariota|Judasza]] przedstawiano w żółtych szatach. Ponadto kolor ten uznano za barwę wrogości, złych zamiarów i bezwstydu. Z tego powodu przypisano go [[kurtyzana|kurtyzanom]] (we Włoszech w czasach renesansu kazano im nosić żółte znaki na ubraniu) i [[Żyd]]om. Do tej samej symboliki koloru żółtego odnosili się hitlerowcy, nakazując Żydom nosić żółtą gwiazdę Dawida na ramieniu. W Stanach Zjednoczonych w XIX wieku, strój skazańca miał wzór czarno żółtych poziomych pasów, oznaczających potępienie ich czynów przez społeczeństwo. Po drugiej wojnie światowej, w kręgu cywilizacji judeo-chrześcijańskiej wszelkie negatywne konotacje związane z kolorem żółtym, zarówno w malarstwie jak i innych dziedzinach życia, przestają mieć znaczenie. Wyjątkiem są przedstawienia świętych katolickich.
==Żółtyzm==
Żółtyzm jest to autonomiczne zjawisko w kulturze współczesnej. Wywodzi się ze sztuk wizualnych, ale pomimo tego faktu nie jest zaliczany do sztuki, co zgodne jest z jego istotą. Został zdefiniowany w 2010 roku przez Marcina Łodygę i Vladimir’a Umanets’a. Charakterystyczną cechą żółtyzmu jest brak pierwiastka twórczego. Wszelkie manifestacje żółtyzmu są o żółci (kolorze żółtym); są identyczne pod względem treści i różnią się od siebie tylko pod względem formy. Prace żółtyzmu są przyczyną jego eksapnsji i nie są wynikiem tworzenia oraz ewolucji. Żółtyzm łatwo można uznać za rodzaj twórczości, jednakże takie rozumowanie przeczy jego prawdziwej naturze. 15 Listopada 2010 w Gizie, w Komorze Żółtystycznej Natalia Vodianova została otwara pierwsza wystawa żółtyzmu pt. „Spłaszczone do żółci” (org. „Flattened to yellow”), na której po raz pierwszy został przedstawiony publicznie Manifest Żółyzmu. Datę otwarcia tej wystawy uznaje się za początek żółtyzmu.
''„Przyklady żółtyzmu mogą wygladać tak samo jak dzieła sztuki lecz dziełami sztuki nie są. Kontekstem dla dzieł sztuki jest sztuka. Kontekstem dla żółtyzmu jest żółtyzm. Prace żółtyzmu są o żółci i o niczym więcej. Wszystkie manifestacje żółtyzmu mają ten sam sens i znaczenie i wyrażają dokładnie to samo. W żółtyźmie wszystkie możliwe interpretacje są sprowadzone do jednej, są zrównane, "spłaszczone do żółci". Interpretowanie żółtyzmu jako sztuki i czytanie jego prac jako prac o czymś innym niż tylko o żółci pozbawia żółtyzm jego jedynego sensu.”'' - fragment z Manifestu Żółtyzmu Marcina Łodygi i Vladimir’a Umanets’a.
