Śmierć kliniczna: Różnice pomiędzy wersjami

'''Śmierć kliniczna''' – stan zaniku widocznych oznak życia organizmu, takich jak bicie [[serce|serca]], akcja oddechowa czy krążenie krwi. Od stanu [[śmierć|śmierci biologicznej]] różni się nieprzerwanym występowaniem aktywności [[mózg]]u, możliwej do stwierdzenia za pomocą badania [[elektroencefalografia|elektroencefalograficznego]] ([[Elektroencefalografia|EEG]]). W niektórych sytuacjach u pacjenta znajdującego się w stanie śmierci klinicznej mogą zostać przywrócone oznaki życia.

 

 

Przyjmuje się, że przywrócenie oznak życia poprzez [[reanimacja|reanimację]] jest możliwe jedynie przez pierwsze 4 minuty (wyjątkiem jest stan [[hipotermia|hipotermii]], wtedy ten czas może sięgać nawet 20 minut, co wiąże się ze spowolnieniem metabolizmu) od wystąpienia śmierci klinicznej. Dłuższa przerwa w dostawie tlenu do komórek układu nerwowego kończy się częściowym lub całkowitym zanikiem funkcji kory mózgowej. Przywrócenie po tym czasie akcji układów krążeniowego i oddechowego może prowadzić do trwałego (nieuleczalnego) [[stan wegetatywny|stanu wegetatywnego]] (Persistent Vegetative State – PVS), czasami mylnie utożsamianego ze [[śmierć mózgu|śmiercią mózgu]].