Ukraiński Kościół Prawosławny Kanady: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m dr. techn., WP:SK |
drobne merytoryczne, w cerkwii głową kościoła jest Jezus Chrystus, biskup jest zwierzchnikiem kościoła |
||
Linia 6:
W II połowie XIX wieku i na początku XX wieku Ukraińcy emigrowali do Kanady. Większość z nich była wyznania [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego|greckokatolickiego]]. Kościół katolicki podporządkowywał ich parafie odpowiednim biskupom rzymskokatolickim, co dla Ukraińców było równoznaczne z chęcią dokonania ich asymilacji<ref name="history">[http://www.uocc.ca/en-ca/about/history/ A Brief History of the Ukrainian Orthodox Church of Canada]</ref>. Część emigrantów, wywodząca się z [[Bukowina północna|Bukowiny]], była natomiast wyznania prawosławnego i uczestniczyła w nabożeństwach w placówkach duszpasterskich archieparchii amerykańskiej [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]]. Obydwie grupy pragnęły jednak na gruncie życia religijnego kultywować tradycje ukraińskie<ref name="history"/>.
W czerwcu [[1918]] grupa Ukraińców–grekokatolików ze stanów [[Manitoba]], [[Saskatchewan]] i [[Alberta]] postanowiła zmienić wyznanie na prawosławne w celu lepszego zachowania narodowych tradycji. Powstało wówczas Ukraińskie Bractwo Prawosławne, którego przedstawiciele skontaktowali się z biskupem [[Aleksander (Niemołowski)|Aleksandrem (Niemołowskim)]], hierarchą Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego i Ukraińcem z pochodzenia, prosząc go o wzięcie udziału w soborze założycielskim Ukraińskiego Greckiego Kościoła Prawosławnego w Kanadzie, a w konsekwencji – przyjęcie funkcji jego zwierzchnika<ref name="history"/>. Biskup początkowo wyraził zgodę, jednak ostatecznie odmówił angażowania się w organizację Kościoła o charakterze etnicznie ukraińskim, twierdząc, że Ukraińcy nie są samodzielnym narodem, a nowa struktura miałaby z gruntu polityczny charakter<ref>D. Pospielovsky, ''The Russian Church under the Soviet regime 1917-1982'', t.II, s.282</ref>. Mimo tego do soboru doszło 28 grudnia 1918, bez udziału jakiegokolwiek biskupa. Ukraińskie Bractwo Prawosławne nie zrezygnowało z prób kontaktu z archieparchią rosyjską. Do czerwca [[1919]] toczone były rozmowy z jej nowym zwierzchnikiem, metropolitą [[Platon (Rożdiestwienski)|Platonem (Rożdiestwienskim)]], wypowiadającym się pozytywnie o koncepcji powołania autonomicznego Kościoła Ukraińskiego w Kanadzie. Końcowy protokół rozmów nie został jednak podpisany przez strony<ref>''The Ukrainian Religious Experience. Tradition and the Canadian Cultural Context'', Canadian Institute of Ukrainian Studies, University of Alberta, Edmonton 1989, ISBN 0920862632, ss.114–116</ref>. Dopiero w drugim soborze, 27 listopada [[1919]] wziął udział metropolita German z Patriarchatu Antiocheńskiego, który zgodził się tymczasowo stanąć na czele Kościoła do momentu, gdy nie zostanie wyświęcony nowy hierarcha narodowości ukraińskiej. Metropolita German był
=== Okres niekanonicznego statusu Kościoła ===
| |||