Bitwa o Kcynię: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, szablon, WP:SK
Tilia (dyskusja | edycje)
m lit., int.
Linia 24:
Na wieść o sukcesie powstańców [[Ludwik Mierosławski|Ludwika Mierosławskiego]] w bitwie [[Bitwa pod Sokołowem|pod Sokołowem]] 2 maja, na dużym obszarze Wielkopolski zaczęła tworzyć się polska partyzantka, która chciała ułatwić głównym siłom wyzwalanie okolicznych miejscowości. Oddziały partyzanckie zebrały się pod [[Szubin]]em oraz na południe od Kcyni (powstańcy z [[Gołańcz]]y, [[Wągrowiec|Wągrowca]] i [[Łekno (województwo wielkopolskie)|Łekna]]). 7 maja siły te – głównie [[kosynierzy]] – podeszły pod miasto od wschodu i południa, przeprowadzając w nocy atak. Garnizon miasta składał się jedynie z jednej [[Kompania|kompanii]] piechoty, która nie spodziewała się szturmu. Po krótkiej walce Prusakom udało się jednak wycofać na południowy wschód, do [[Miastowice|Miastowic]].
 
Zajęcie Kcyni było największym sukcesem powstańców na Pałukach., Jednakjednak brak dobrej komunikacji i wyszkolenia sprawił, że przed bitwą miasto nie zostało otoczone przez Polaków i tym samym część garnizonu zdołała umknąć. Mimo to schwytano 10 jeńców. W ręce partyzantów wpadło też kilkadziesiąt karabinów.
 
Poległych powstańców pochowano w zbiorowej mogile, znajdująceznajdującej się współcześnie na terenie miasta. Wydarzenia z 1848 przeszły do historii regionu jako tzw. „powstanie Kosynierówkosynierów Kcyńskich”kcyńskich”.
 
== Bibliografia ==