[[Plik:Forest in Katowice-Panewniki.jpg|thumb|200px|Lasy panewnickie]]
Panewniki (do chwili obecnej część mieszkańców Panewnik (wyraz w l.m) o swojej dzielnicy mówi w l.p. -– Panewnik) powstały ok. [[1580]] r. nad rzeką [[Kłodnica|Kłodnicą]] przy ujściu [[Ślepiotka|Ślepiotki]]. Należały do Kuźnicy pszczyńskiej (dziś Stara Kuźnica) w XVI w. Początkowo było jednym z osiedli służebnych wytwarzających [[panew|panwie]]. W [[1586]] r. we wsi Panewniki mieszkało 8 zagrodników, w [[1620]] r. było ich 9. W [[1629]] r. pojawił się tu pierwszy chałupnik. W [[1700]] r. było ich już 5, a 25 lat później już 25. Do połowy XIX w. pracował [[młyn (budynek|młyn]] na [[Kłodnica|Kłodnicy]], którego właścicielem był zarząd dóbr dominialnych [[Księstwo Pszczyńskie|Księstwa Pszczyńskiego]]. W [[1650]] r. zarząd dóbr dominialnych Księstwa Pszczyńskiego uruchomił na terenie wsi kuźnię, w której mieścił się piec niski lupowy połączony z młotownią. W XVII w. kuźnia była nieczynna. Do [[1964]] r. rósł tutaj [[dąb]] pamiętający czasy króla [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]], który (wg ludowego przekazu) miał wędrować tędy ze swoimi wojskami ulicą Mikołowską (dziś Owsiana) na [[Bitwa pod Wiedniem (1683)|odsiecz Wiednia]]. W [[1855]] r. w gminie Panewniki mieszkało 648 osób, a sześć lat później 718. W [[1908]] r. władze gminy podjęły decyzję o budowie nowej szkoły na terenie [[Kokociniec|Kokocińca]] ukończoną w 1913 r. W [[1905]] r. gmina Panewnik liczyła ok. 1000 mieszkańców. Zamieszkiwała je wyłącznie ludność polska.
[[Plik:Katowice-Panewniki COA 1930.svg|left|150px|thumb|Herb z około 1930 roku]]
