Ponadto pojemność pomiędzy siatką sterującą a anodą zostaje znacznie ograniczona - typowe wartości sa rzędu 0,01 [[pikofarad|pF]] dla tetrod sygnałowych w porównaniu z 1 pF dla triod, dzięki czemu możliwe jest silne wzmacnianie sygnałów szerokopasmowych i wysokoczęstotliwościowych.
Istotną wadą tetrody jest istnienie ''emisji wtórnej''. Elektrony przemieszczające się w kierunku anody są przyspieszane napięciem siatki ekranującej. Uderzają one w katodęanodę wybijając z niej tzw. ''elektrony wtórne''. Jeśli napięcie anodowe jest większe od napięcia siatki ekranującej ogół elektronów osiąga anodę. Gdy napięcie na siatce ekranującej jest wyższe niż na anodzie (np. z powodu spadku napięcia na obciążeniu obwodu anodowego) elektrony wtórne osiągają tą siatkę powodując zmniejszenie się całkowitego prądu anodowego ''(tzw. ujemna [[rezystancja dynamiczna]])''. Jest to tzw. ''zjawisko dynatronowe'', będące przyczyną zniekształceń charakterystyki anodowej. '''Tetrody strumieniowe''' (wiązkowe) umożliwiają eliminację tego zjawiska, dzięki specjalnej konstrukcji tych lamp - obie siatki mają jednakową liczbę zwojów tak ustawionych, że zwoje siatki pierwszej zasłaniają zwoje siatki ekranującej. Powoduje to skupianie elektronów w wiązki (strumienie) w płaszczyźnie pionowej. Skupianie elektronów w płaszczyźnie poziomej zapewniają specjalne płytki połączone z katodą. Zagęszczone w ten sposób strumienie elektronów powodują obniżenie potencjału między siatką ekranującą a anodą podobnie jak w [[pentoda|pentodzie]] w wyniku działania siatki hamującej. Ze względu na dużą pojemność pomiędzy siatką sterującą a anodą (do 1 pF) tetrody strumieniowe są stosowane w zasadzie tylko w stopniach końcowych [[wzmacniacz mocy|wzmacniaczy mocy]] (np. [[KT66]]).
W europejskim [[system oznaczeń lamp|systemie oznaczeń lamp]] tetrodom sygnałowym odpowiada litera '''E''', a głośnikowym litera '''L'''.
