Imre Kálmán: Różnice pomiędzy wersjami

Sukces ''[[Wesoła wdówka|Wesołej wdówki]]'' Lehára zainteresował Kálmána operetką. Zaczął poszukiwać odpowiedniego libretta. Wreszcie przedstawił Karolowi von Bakonyi, czołowemu libreciście Budapesztu, pomysł operetki, której akcja toczy się na manewrach. Libretto napisane przez Bakonyiego opowiada historię zubożałego porucznika huzarów von Lörenty'ego, który podczas manewrów zostaje wraz z całym pułkiem zakwaterowany w okolicy zamku swoich przodków. Należy on obecnie do pięknej baronowej Rizy, w której Lörenty był niegdyś zakochany, i która podobnie jak Hanna Glawari z ''Wesołej wdówki'' dla pieniędzy poślubiła innego. Dumny porucznik odmawia przybycia na zamek, lecz zakochana w nim nadal wdowa bierze sprawy w swoje ręce i historia kończy się szczęśliwie. Operetka pod tytułem ''Tatárjárás'' (''Klęska Tatarów'') miała premierę w Budapeszcie na początku 1908 roku<ref name="Gru312">{{Cytuj książkę |nazwisko= Grun |imię=Bernard |tytuł= Dzieje operetki |strony=312 }}</ref>. Sława operetki sprowadziła do Budapesztu, poszukującego nowych talentów dyrektora Theater an der Wien Wilhelma Karczaga. 22 stycznia 1909 roku operetka w niemieckiej wersji językowej, jako ''[[Manewry jesienne]]'' została wystawiona w Wiedniu<ref name="Gru310">{{Cytuj książkę |nazwisko= Grun |imię=Bernard |tytuł= Dzieje operetki |strony=310 }}</ref>. Operetka odniosła znaczący sukces, została wystawiona 265 razy<ref name="Gru312">{{Cytuj książkę |nazwisko= Grun |imię=Bernard |tytuł= Dzieje operetki |strony=312 }}</ref>.

 

 

=== Księżniczka czardasza ===