Halicz (góra): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawki w infoboksie |
+ rosliny, drobne redakcyjne |
||
Linia 8:
| data zdobycia =
| data zdobycia zimą =
| pierwsze wejście zimą =
| grafika = Halicz bieszczady.jpg
Linia 17 ⟶ 16:
| stopniN = 49 | minutN = 4 | sekundN = 19
| stopniE = 22 | minutE = 46 | sekundE = 7
}}
[[Plik:Waldkarpaten Bieszczady Polonina.jpg|thumb|left|Widok z Rozsypańca na Halicz i Wołowy Garb]]
Linia 26 ⟶ 23:
Cieszy się ogromną popularnością dzięki dookolnej panoramie na polską i ukraińską część Bieszczadów. Najlepiej widać z niego górną część doliny [[San]]u ciągnącą się w stronę [[Przełęcz Użocka|Przełęczy Użockiej]], a w kierunku południowo-wschodnim Rozsypaniec, [[Połonina Bukowska|Połoninę Bukowską]] z [[Kińczyk Bukowski|Kińczykiem Bukowskim]] oraz najwyższe bieszczadzkie szczyty z [[Pikuj]]em. Przy dobrej widzialności można dostrzec szczyty [[Gorgany|Gorganów]].
Według legendy w [[średniowiecze|średniowieczu]] zbiegały się tu granice Polski, [[Węgry|Węgier]] i [[Ruś Kijowska|Rusi]]. Ciekawa flora. Z rzadkich w Polsce roślin występuje tutaj m.in. [[tojad bukowiński]], [[zaraza macierzankowa]] i [[turzyca dacka]]<ref>{{Cytuj książkę |imię=Zbigniew |nazwisko=Mirek |imię2=Halina |nazwisko2=Piękoś-Mirkowa |tytuł=Czerwona księga Karpat Polskich |wydawca=Instytut Botaniki PAN |miejsce=Kraków |data=2008 |isbn =978-83-89648-71-6}}</ref>.
{{clear|left}}
| |||