Białoruska Komisja Wojskowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int. |
|||
Linia 23:
== BKW w obliczu bolszewickiej ofensywy ==
Z powodu szybkości ofensywy wojsk bolszewickich działacze Komisji pojechali do [[Siedlce|Siedlec]], a następnie do Warszawy. Ponieważ do [[Łódź|Łodzi]] przybył oddział białoruski mjr. J. Tunguz-Zawiślaka, zjawiło się tam 3 członków BKW: kpt. F. Kuszal, mjr A. Jakubiecki i płk D. Jakubouski. Dołączył do nich [[Edmund Jakobini]], działacz [[Polska Partia Socjalistyczna|Polskiej Partii Socjalistycznej]], którego kandydaturę na członka Komisji zaproponowało polskie dowództwo. 9
11 września strona polska zatwierdziła Komisję w następującym składzie: F. Umiastowski jako przewodniczący, płk D. Jakubouski, mjr A. Jakubiecki, kpt. F. Kuszal i E. Jakobini. Otrzymała ona jednocześnie zezwolenie na werbunek do oddziałów białoruskich ochotników spośród uchodźców z Białorusi, w porozumieniu z Dowództwem Okręgu Generalnego Łódź. Nastąpił duży przypływ ochotników, w związku z czym przystąpiono do formowania drugiego oddziału białoruskiego. Podkomisja regulaminowa pod kierownictwem [[Makary Kościekiewicz|Makarego Kościewicza]] przełożyła na język białoruski polskie regulaminy wojskowe i wydała je drukiem, po czym na ich podstawie przeszkolono najpierw oficerów, a później żołnierzy. Do Łodzi polskie władze skierowały też pierwszy pluton białoruskich podchorążych z Warszawy. W listopadzie przybyło kilkudziesięciu kandydatów na podchorążych przysłanych przez dowództwo formowanych w tym czasie na Słucczyźnie białoruskich oddziałów. Na pocz. [[1921]] r. podzielono ich na dwie grupy. Pierwszą, złożoną z trzydziestu osób, skierowano do szkoły podchorążych w Warszawie, zaś drugą, dwudziestoosobową, do szkoły podchorążych w Bydgoszczy.
| |||