Bitwy pod Barfleur i La Hougue: Różnice pomiędzy wersjami

[[30 maja]] francuski odwrót był utrudniony z powodu niepomyślnego wiatru oraz wysokich fal (z powodu oszczędności Ministra do Spraw Morskich kotwice wielu francuskich okrętów były nieodpowiednie do warunków panujących na kanale La Manche){{fakt|data=2011-02}}. Dał się we znaki także brak ufortyfikowanej przystani w [[Cherbourg]]u. Tourville próbował ocalić swój okręt flagowy [[Soleil Royal (1670)|''Soleil Royal'']], jednak w końcu zdał sobie sprawę z beznadziejności tych wysiłków i przeniósł się na ''Ambitieux''. 31 maja Tourville odesłał trzy najciężej uszkodzone okręty liniowe ''Soleil Royal'', ''Admirable'' i ''Triomphant'' do Cherbourga, gdzie osadzono je na mieliźnie pod osłoną baterii nabrzeżnej<ref name=olender/>. Tam 1 i 2 czerwca były ostrzeliwane przez angielski zespół wiceadmirała Ralpha Delavala, lecz bez rezultatów. W końcu, 2 czerwca zostały spalone (wraz z trzema mniejszymi jednostkami) przez angielskie [[brander]]y<ref name=olender/>. 22 okręty francuskie uszły na zachód, ścigane przez cieśninę [[Alderney]], znajdując schronienie w [[Saint-Malo]], 3 odeszły w kierunku północno-zachodnim, po czym po złapaniu sprzyjającego wiatru odeszły do [[Brest]]u. Dziesięć poważnie uszkodzonych okrętów, pod wodzą Tourville'a, nie podejmując ryzykownego rejsu przez cieśninę koło Alderney, zawinęło do zatoki [[Saint-Vaast-la-Hougue|La Hougue]], na południe od Barfleur<ref name=olender/>. Sześć okrętów pod wodzą Nesmonda ruszyło na wschód, z tego dwa osiągnęły [[Le Havre]], dwa uszkodzone zdryfowały do zatoki La Hougue, dwóm pozostałym udało się uratować przez okrążenie całej [[Brytania|Brytanii]].