Vitus Bering: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (robot dodaje: be:Вітус Берынг |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 6:
Po podróży do Indii wstąpił do Rosyjskiej Marynarki w roku [[1703]] i służył we flocie [[Morze Bałtyckie|bałtyckiej]] podczas [[III wojna północna|III wojny północnej]]. W latach [[1710]]-[[1712]] służył we flocie [[Morze Azowskie|azowskiej]] i wziął udział w [[wojna rosyjsko-turecka|wojnie rosyjsko-tureckiej]]. Poślubił Rosjankę, a w roku [[1715]] po raz ostatni na krótko odwiedził swoje rodzinne miasto. Seria odkryć w północnej części [[Azja|Azji]], wynik dalekosiężnych planów [[Piotr I Wielki|Piotra Wielkiego]] doprowadziła do pierwszej wyprawy Beringa na Kamczatkę. W [[1725]] roku, pod auspicjami rządu Rosji, dotarł lądem do [[Ochock]]a, przeprawił się do Kamczatki i zbudował statek "Święty Gabriel". Podróżował nim na północ w [[1728]] roku do momentu gdy nie mógł już dostrzec lądu na północy ani na wschodzie. Przedostając się z [[Morze Beringa|Morza Beringa]] na wody [[Arktyka|arktyczne]] ustalił w sposób bezsporny, że [[Azja]] nie łączy się z [[Ameryka|Ameryką]].
W następnym roku prowadził nieskuteczne poszukiwania lądu stałego na wschód, odkrywając ponownie większą z dwóch [[Wyspy Diomedesa|Wysp Diomedesa]] (Wyspę Ratmanowa), zaobserwowaną wcześniej przez [[Siemion Dieżniew|Dieżniewa]]. W lecie [[1730]] roku Bering powrócił do [[Sankt Petersburg]]a. Podczas długiej podróży przez [[Syberia|Syberię]] poważnie zachorował. Pięcioro z jego dzieci zmarło podczas tej podróży. Później Beringowi zlecano dalsze ekspedycje, a
Bering został wkrótce zmuszony do powrotu przez niesprzyjające warunki, a w drodze powrotnej odkrył kilka [[Aleuty|Wysp Aleuckich]]. Jeden z żeglarzy zmarł i został pochowany na jednej z tych wysp, a ich grupa została nazwana ku jego czci jako [[Wyspy Szumagina]]. Bering zachorował zbyt poważnie, aby dowodzić statkiem, który ostatecznie wylądował na bezludnej wyspie w grupie [[Wyspy Komandorskie|Wysp Komandorskich]] na południowo-zachodnim [[Morze Beringa|Morzu Beringa]], gdzie zmarł Bering i jego 28 załogantów. Wyspa ta nosi jego imię. Sztorm zniszczył "Świętego Piotra", ale jedyny ocalały stolarz, S. Starodubcew, z pomocą załogi zdołał zbudować mniejszy statek z resztek wraku. Kil tego statku miał długość zaledwie 12,2 m (40 stóp), a statek nazwano także "Święty Piotr". Z 77 marynarzy na pokładzie "Świętego Piotra" tylko 46 przeżyło trudy ekspedycji, która upomniała się o ostatnią ofiarę zaledwie dzień przed zawinięciem do portu. "Święty Piotr" pływał przez 12 lat między [[Kamczatka|Kamczatką]] a [[Ochock]]iem do roku [[1755]]. Jego budowniczy Starodubcew powrócił do domu odznaczony państwowymi orderami i zbudował jeszcze kilka statków zdatnych do żeglugi.
W sierpniu [[1991]] roku, ekspedycja rosyjsko-duńska odkryła grób Beringa i jego pięciu marynarzy. Ich szczątki przewieziono do Moskwy, gdzie
W roku 1992 Bering i inni żeglarze zostali ponownie pochowani na Wyspie Beringa.
| |||