Sufrażyzm: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 89.79.91.165 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Batwingwashere.
int.
Linia 6:
Określenie ''sufrażystka'' miało łączyć się z aktami [[Obywatelskie nieposłuszeństwo|nieposłuszeństwa obywatelskiego]], protestu, poświęcenia, a czasem przemocy. Typowe działania do jakich uciekały się sufrażystki to przykuwanie się łańcuchami do ogrodzeń, podpalenia skrzynek pocztowych czy wybijanie szyb w oknach wystawowych. Przy tym ruch ten miał także swoje intelektualne oblicze, dla którego w Anglii ważnym wsparciem był [[John Stuart Mill]].
 
Jedną z bohaterek ruchu była [[Emily Davison]], która zmarła w wyniku obrażeń, jakich doznała rzucając się pod kopyta konia, na którym jechał w wyścigu [[Derby (gonitwa)|Derby]] król [[Jerzy V]] w roku [[1913]]. Po wydarzeniu tym wiele aktywistek ruchu zostało aresztowanych i następnie uwięzionych, a gdy w ramach protestu podjęły strajk głodowy, poddano je przymusowemu odżywianiu.
 
Wynikiem tej akcji było wprowadzenie w Wielkiej Brytanii prawa, które zezwalało na czasowe zwolnienie więźnia ze względu na stan zdrowia – policja mogła jednak w każdej chwili doprowadzić go do więzienia dla odbycia reszty wyroku, gdy tylko uznała, że stan zdrowia czasowo zwolnionego więźnia uległ poprawie. Było to tak zwane prawo "kotka i myszki" ([[Cat and Mouse Act]]), a jego celem było przeciwdziałanie akcjom strajków głodowych prowadzonych przez sufrażystki, co zdobywało im sympatię społeczną.
 
Mimo represji, walka sufrażystek o prawa kobiet trwała nadal po obu stronach Atlantyku. Tuż po I wojnie światowej kobiety amerykańskie pod kierunkiem [[Alice Paul]] i [[Lucy Burns]] przeprowadziły szereg protestów przeciw administracji prezydenta [[Woodrow Wilson|Wilsona]], porównując swoje położenie do ciężkiego losu obywateli pokonanych Niemiec.
 
Brak rąk do pracy w fabrykach, jaki wystąpił podczas I wojny światowej, doprowadził do tego, że zamiast mężczyzn przy maszynach musiały stanąć kobiety. Zmieniło to społeczny punkt widzenia na możliwości kobiet. W Wielkiej Brytanii ruch na rzecz przyznania kobietom prawa do głosowania przybierał stopniowo na sile w ciągu całej wojny i w roku 1918 brytyjski parlament przyznał prawo głosu kobietom w wieku od 30 lat, które prowadziły gospodarstwo domowe; żonom mężczyzn, którzy prowadzili gospodarstwo; właścicielkom dóbr, które przynosiły roczny dochód w wysokości co najmniej 5 funtów; absolwentkom brytyjskich wyższych uczelni. W Stanach Zjednoczonych prawo głosu zagwarantowała kobietom [[19. poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych|19 poprawka do Konstytucji]] wprowadzona w roku [[1920]]. W Wielkiej Brytanii prawa kobiet do głosu zostały zrównane z prawami mężczyzn w roku [[1928]].