Wersja z 18:28, 18 mar 2011 edytuj Pibwl (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 42 573 edycje uzupełnienia ← poprzednia edycja		Wersja z 20:21, 18 mar 2011 edytuj anuluj edycję Pibwl (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 42 573 edycje drobne ulepszenia następna edycja →
Linia 2: == Historia == Historia stoczni w Cowes związana jest z ~~rodzina~~rodziną Johna White'a, która zajmowała się wcześniej produkcja stoczniową w Broadstairs Harbour hrabstwie Kent. Na początku XIX wieku jego syn Thomas White (1773–1859) przeniósł się do Cowes, aby zarządzać istniejącą tam od XVII wieku stocznią Naya<ref name=kryger>Z. Kryger, ''Polskie...'', s.59-60</ref>. W następnych latach rozbudował i powiększył stocznię, położoną na wschodnim brzegu rzeki Medina. Nad projektowaniem jednostek pracowali też jego synowie: Joseph, John i Robert. Thomas zarządzał firmą do 1853, a następnie, do 1860, zarządzał nią syn Josepha, Hamilton White. Do śmierci w 1915 stocznią zarządzał syn Johna, John Samuel White, za którego rządów nastąpił najbardziej dynamiczny rozwój zakładu. Od jego imienia przyjęto ostateczną nazwę stoczni J. Samuel White & Co. Zakładem później zarządzali jego synowie John Lee White i Herbert Samuel White<ref name=kryger/>. Stocznia White była zakładem średniej wielkości i specjalizowała się w małych i średnich statkach i okrętach. Nie budowano okrętów większych, od [[niszczyciel]]i - z wyjątkiem stawiacza min [[HMS Abdiel (1941) \|"Abdiel"]] dla marynarki brytyjskiej wodowanego w 1940<ref name=kryger/>. W okresie międzywojennym stocznia nie uzyskiwała licznych zamówień ze strony marynarki brytyjskiej (z 77 typowych niszczycieli serii [[niszczyciele typów A-I\|A-I]], White zbudował na zamówienie brytyjskie tylko 5 jednostek), natomiast produkowała niszczyciele na eksport. Eksportowe niszczyciele produkcji White były to często duże i silne jednostki, jak sześć okrętów typu ''Almirante Lynch'' dla Chile, trzy typu ''Mendoza'' dla Argentyny, a przede wszystkim dwa polskie niszczyciele typu [[niszczyciele typu Grom\|''Grom'']]. Niszczyciele typu ''Grom'' były wykorzystywane w przedwojennych publikacjach reklamowych jako "wizytówka" stoczni, będąc jednymi z największych, najszybszych i najsilniej uzbrojonych jednostek tej klasy na świecie, a także największymi okrętami zbudowanymi do tamtej pory w tej stoczni. Linia 9: Ostatnią jednostką zbudowaną dla marynarki brytyjskiej była fregata HMS "Arethusa" ukończona w 1965. W tym roku, w związku z generalnym kryzysem brytyjskiej branży stoczniowej, stocznia zakończyła produkcję statków. Kontynuowała natomiast produkcję turbin parowych, urządzeń klimatyzacyjnych i innych podzespołów. W [[1972]] została zakupiona przez American Company Elliot Turbomachinery Ltd, lecz w [[1982]] ponownie została wystawiona na sprzedaż, po czym sprzedana w częściach<ref name=kryger/>. Największymi jednostkami cywilnymi zbudowanymi przez stocznię były dwa promy pasażerskie "Caesarea" i "Sarnia" z 1960 roku dla Kolei Brytyjskich (4174 [[BRT]])<ref>[http://www.caesarea-sarnia.co.uk/ ''Caesarea - Sarnia''] [dostęp 18-3-2011]</ref><ref name=kryger/>. Ciekawostką jest, że aż dwa niszczyciele zbudowane przez stocznię White zostały zachowane jako okręty-muzea - [[ORP Błyskawica\|"Błyskawica"]] i [[HMS Cavalier\|HMS "Cavalier"]]. == Jednostki == Linia 45 ⟶ 49: *[[HMS Jersey \|HMS "Jersey"]] (1938) [[HMS Kingston\|HMS "Kingston"]] (1939) [[niszczyciele typów S-W]] [[HMS Success\|HMS "Success"]] (1943) [[HMS Swift (1943)\|HMS "Swift"]] (1943) inne: Linia 57 ⟶ 64: Robert Gardiner (red.): ''Conway's All the World's Fighting Ships: 1906-1921'', US Naval Institute Press, Annapolis, 1985, ISBN 0870219073 Roger Chesneau: ''Conway's All the World's Fighting Ships 1922-1946'', Londyn 1992, ISBN 0-85177-146-7 ==Linki zewnętrzne== *Lista [http://www.bartiesworld.co.uk/postcards/ship_list_commercial.htm statków] i [http://www.bartiesworld.co.uk/postcards/ship_list_naval.htm okrętów] zbudowanych przez J.S. White [[Kategoria:Stocznie]]

J. Samuel White: Różnice pomiędzy wersjami