Bitwa pod Legnicą (1760): Różnice pomiędzy wersjami

'''Bitwa pod Legnicą''' ([[język niemiecki|niem.]] ''Liegnitz''; właściwie bitwa pod [[Pątnów Legnicki|Pątnowem Legnickim]]) odbyła się [[15 sierpnia]] [[1760]] w czasie [[Wojna siedmioletnia|wojny siedmioletniej]], pomiędzy wojskami [[Królestwo Prus|pruskimi]] pod dowództwem króla [[Fryderyk Wielki|Fryderyka II]] a wojskami [[austria]]ckimi dowodzonymi przez feldmarszałka [[Leopold von Daun|Leopolda von Dauna]].

 

Na wieść o zajęciu [[Kłodzko|Kłodzka]] przez Austriaków ([[26 lipca]]) król pruski wyruszył z [[Saksonia|Saksonii]] na [[Śląsk]] i [[9 sierpnia]] stanął pod [[Legnica|Legnicą]]. Austriacy natychmiast skierowali pod Legnicę siły von Dauna. Fryderyk usiłował obejść lewe skrzydło Austriaków, lecz zagrożony osaczeniem przez przeważające siły austriackie - musiał cofnąć się pod miasto. Austriacy rozłożyli się pod [[Złotoryja|Złotoryją]], Kościelcem i Grzybianami, zagrażając pruskim liniom komunikacyjnym do [[Wrocław]]ia (w którym znajdowały się siły księcia [[Henryk Pruski|Henryka Pruskiego]] oraz magazyny). Fryderyk postanowił w nocy na [[15 sierpnia]] odejść za rzekę [[Czarna Woda (dopływ Kaczawy)|Czarna Woda]], aby zbliżyć się do [[Wrocław]]ia. Von Daun nie wiedząc o tym przegrupowaniu, zamierzał obejść nocą pruskie skrzydła za pomocą korpusu gen. [[Ernest Laudon|Ernesta Laudona]] (24000 ludzi) i [[Franz Moritz von Lacy|Franciszka Lacy'ego]], zaś sam zamierzał uderzać w centrum głównymi siłami.