Enrico Caruso: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (robot dodaje: gl:Enrico Caruso |
mNie podano opisu zmian |
||
Linia 28:
Obdarzony pięknym głosem śpiewał już w dzieciństwie w kościołach. Studia śpiewu podjął w 1891, zadebiutował w 1894 w [[Neapol]]u.
W 1897 został zaangażowany do Teatro Lirico w Mediolanie, śpiewając repertuar [[weryzm|werystyczny]]. Olbrzymi sukces odniósł w 1898 w partii Lorisa podczas prapremiery ''Fedory'' [[Umberto Giordano|Giordana]]. W latach 1898-1900 śpiewał w [[Teatr Maryjski|Teatrze Maryjskim]] w [[Sankt Petersburg|Petersburgu]]. Jego światowa kariera rozpoczęła się w 1902 od występu w ''Cyganerii'' [[Giacomo Puccini|Pucciniego]] w [[Monte Carlo]], później występował w [[La Scala|La Scali]] i [[Covent Garden]]. Od 1903 był pierwszym tenorem nowojorskiej [[Metropolitan Opera]], goszcząc w tym czasie również na wielkich scenach europejskich ( m.in. [[Rzym]], [[Mediolan]], [[Londyn]], [[Paryż]] ). W Metropolitan Opera upamiętnił się przede wszystkim jako Radames w ''Aidzie'' [[Giuseppe Verdi|Verdiego]], Książę Mantui w ''Rigoletto'' Verdiego, Eleazar w ''Żydówce'' J. F. Halévy'ego). W 1901 występował w Operze Warszawskiej. W grudniu 1920 dostał krwotoku podczas występu na scenie Metropolitan Opera; przewieziony do Neapolu, zmarł kilka miesięcy później.
W młodzieńczym okresie głos Caruso odznaczał się lekkością i jasnym brzmieniem; później, po przejściowej niedyspozycji (1908–09), nabrał ciemnej, barytonowej barwy i odtąd zrezygnował zupełnie z lirycznego repertuaru. Miał w repertuarze około 70 partii operowych; był pierwszym tenorem, który zaczął nagrywać swe kreacje na płytach gramofonowych.
| |||