Józef Kruźlewski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Józef Edward Kruźlewski vel Kruzlewski'''<ref>Jako "Josef Kruzlewski" występował w dokumentach c.k. armii. Ponadto jako „Kruzlewski” figuruje w Dzienniku oficerskim rezerw z 1934</ref> (ur. [[7 października]] [[1856]] w [[Czerniowce|Czerniowcach]], zm. po [[19391937]]? w Czerniowcach) - [[pułkownik]] [[piechota|piechoty]] [[Armia Austro-Węgier|c.k. armii]] i [[generał brygady]] [[Wojsko Polskie II RP|Wojska Polskiego]].

W [[1879]] ukończył Szkołę Kadetów Piechoty w [[Budapeszt|Budapeszcie]]. W maju [[1880]] rozpoczął zawodową służbę w piechocie cesarskiej i królewskiej armii. Kapitan i dowódca kompanii w [[1892]]. W [[1912]] wyznaczony został na stanowisko dowódcy 80 Pułku Piechoty we [[Lwów|Lwowie]] z mianowaniem do stopnia pułkownika. Na jego czele walczył przeciwko Rosji. W [[1914]] ranny. Po wyleczeniu ran w [[1915]] powierzono mu obowiązki komendanta Komendy Powiatu w [[Wierzbnik (dawne miasto)|Wierzbniku]], a później od [[1916]] komendant Komendy Powiatu w [[Chełm]]ie. Na tym stanowisku, w strukturze [[Generalne Gubernatorstwo (1915-1918)|Generalnego Gubernatorstwa Lubelskiego]], pełnił służbę okupacyjną na terenach [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Kongresowego]]. [[1 lipca]] [[1916]] wyznaczony został wojskowym zastępcą przewodniczącego komisji świadczeń i szkód wojennych dla [[powiat]]ów w [[Rawa Ruska|Rawie Ruskiej]] i Cieszynowie. W l. 1917-18 służył w centralnej administracji wojskowej w Wiedniu. Zgłosił swój akces do służby w Wojsku Polskim. [[15 lutego]] [[1919]] został kierownikiem oddziału w polskiej Komisji Likwidacyjnej w [[Wiedeń|Wiedniu]].

Do Wojska Polskiego przyjęty został na podstawie [[dekret]]u L. 1404 z dnia [[6 października]] [[1919]]<ref>Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 32 z 13.08.1921 r., s. 32</ref>. [[10 sierpnia]] [[1920]], w ramach przygotowań do [[Bitwa warszawska 1920|bitwy warszawskiej]] powierzono mu obronę mostów kolejowych na [[Wisła|Wiśle]] w [[Warszawa|Warszawie]]. [[15 sierpnia]] tego roku stanął na czele Inspektoratu Mostów na Wiśle, który powstał w wyniku przekształcenia dotychczasowego dowództwa obrony mostów. Później w sztabie 6 Armii. W [[1921]], po zakończeniu [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny z bolszewikami]], objął dowództwo Obozu Warownego „[[Łuck]]”.

[[Dekret]]em L. 3217 [[Naczelnik państwa|Naczelnika Państwa]] i [[Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych|Naczelnego Wodza]] z dnia [[3 sierpnia]] [[1921]] przeniesiony z dniem [[1 października]] [[1921]] w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu w stopniu tytularnego generała podporucznika. [[26 października]] [[1923]] zatwierdzony przez [[Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej|Prezydenta RP]] w stopniu generała brygady. <ref>Dziennik Pers. MSWojsk. Nr 70 z 07.11.1923 r.</ref> Na emeryturze mieszkał w [[Łuck]]u. W 1935 przeniósł sie do Czerniowiec, gdzie zmarł. Pochowany w Czerniowcach. Był żonaty. Miał troje dzieci.

[[Kategoria:Zmarli w 19391937]]