Rajtaria: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Wojskowość staropolska"; Dodano kategorię "Historia wojskowości" za pomocą HotCat |
|||
Linia 4:
'''Rajtaria''', '''rajtarzy''' (od [[język niemiecki|niem.]] ''Reiter'' – "jeździec") – polskie określenie [[jazda|jazdy]] używającej w walce przede wszystkim [[pistolet]]ów.
Rajtaria powstała wraz z [[arkebuzer]]ami w połowie [[XVI wiek]]u w Niemczech, w związku z rozwojem [[Broń palna|broni palnej]] i związaną z tym utratą znaczenia ciężkiej jazdy (która została zachowana w postaci nielicznych oddziałów [[kirasjerzy|kirasjerów]]). Oddziały kawaleryjskie stały się jednostkami pomocniczymi w stosunku do piechoty i [[artyleria|artylerii]]. Znacznie zmniejszyła się zatem liczebność jazdy w armiach. Do upowszechnienia rajtarii przyczynił się [[Maurycy Orański]] (1567-1625) - hrabia de [[Nassau (księstwo)|Nassau]], syn [[Wilhelm I Orański|Wilhelma I Orańskiego]], reorganizator i wódz armii niderlandzkiej, a od 1585 r. namiestnik północnych prowicjii niderlandzkich.
Rajtarzy uzbrojeni byli najczęściej w dwa kołowe pistolety typu [[puffer]] (ewentualnie trzeci noszono za cholewą buta) oraz [[rapier]] lub [[
Ubrani zwykle byli w rajtrok ([[kolet]], skórzany kaftan), [[kapelusz]]e z szerokim rondem, spodnie i [[botforty]] - długie, sięgające za kolana skórzane buty zwane po staropolsku "rajtarskimi". W niektórych państwach (np. [[Rosja]], [[Austria]], [[Niemcy]], [[Szwecja]]) rajtarzy używali zbroi i hełmów, w innych (np. [[Francja]], także i Szwecja) walczyli bez uzbrojenia ochronnego.
| |||