Wojny arabsko-bizantyńskie: Różnice pomiędzy wersjami

W latach [[634]] - [[641]] ziemie cesarstwa[[Cesarstwo bizantyjskiegoBizantyjskie|Cesarstwa Bizantyjskiego]] zostały zagrożone najazdem arabskim. Początkowo [[Arabowie]] zadowalali się łupieniem bogatych ziem [[Syria|Syrii]] cesarskiej i [[Mezopotamia|Mezopotamii]]. Natrafili jednak na tak słaby opór ze strony cesarstwa, że szybko zapragnęli podbić jak największą ilość ziem.

W roku [[634]] Arabowie uderzyli na [[Syria|Syrię]] i [[Palestyna|Palestynę]] a pod [[Jerozolima|Jerozolimą]] rozbili armię cesarską. Rok później zdobyli [[Damaszek]].

Cesarz [[Herakliusz (cesarz bizantyjski)|Herakliusz]] wystąpił zbrojnie przeciwko najeźdźcom, jednak został pokonany przez wodza arabskiego Khalida[[Chalid nadibn rzekąal-Walid|Chalida]] w [[Bitwa nad rzeką Jarmuk|bitwie nad rzeką Jarmuk]] ([[20 sierpnia]] [[636]]). Po tej klęsce cesarz opuścił Syrię. Wkrótce padły Jerozolima i [[Antiochia]] ([[638]]).

Kolejnym etapem kampanii Arabów był [[Egipt]], gdzie zdobyli oni [[Babilon]] oraz [[Aleksandria|Aleksandrię]]. W roku [[641]] zmarł Herakliusz co wywołało kryzys polityczny w osłabionym najazdami państwie.

Kolejna fala najazdów arabskich spadła na cesarstwo po śmierci cesarza [[Konstans II (cesarz bizantyjski)|Konstansa II]] w roku [[668]]. Arabowie zablokowali [[Konstantynopol]] w latach [[673]] - [[677]]. Miasto uratowało się dzięki nowemu wynalazkowi, broni zwanej [[ogień grecki|greckim ogniem]] - mieszanki zapalającej niszczącej statki nieprzyjacielskie. W końcu kalif Moawija zawarł z cesarstwem traktat pokojowy zobowiązując się płacić [[trybut]] z Syrii.