Nadczłowiek: Różnice pomiędzy wersjami

Preludium do Nietzscheańskiej teorii nadczłowieka staje się ogłoszenie przez [[Fryderyk Nietzsche|Fryderyka Nietzschego]] śmierci boga w dziele zatytułowanym ''Wiedza Radosna''. Nietzsche wychodzi z założenia, że ludzie zabili starego boga ("[[Bóg nie żyje|Gott ist tot]]"), nie zdając sobie z tego sprawy. Bóg został zamordowany, właściwie "zgnił", a ludzie żyją sobie dalej tak samo jak żyli. Wobec tego człowiek staje przed perspektywą nicości, poczucia bezcelowości i bezsensu istnienia. Wraca Nietzsche do tej koncepcji w najsłynniejszej chyba swojej książce - ''[[Tako rzecze Zaratustra]]''. Mędrzec Zaratustra idzie między ludzi głosząc im śmierć boga i nadejście nadczłowieka. Nadczłowiek jest czymś do czego powinno się dążyć przez pokonanie w sobie człowieka. Jest to naturalna konsekwencja "zmierzchu bożyszcz". Kiedy bowiem zabija się boga, trzeba sobie stworzyć nowego - na tym polega słabość człowieka. ''Człowiek jest czemś, co pokonanem być powinno. Cóżeście uczynili, aby go pokonać?'' (''[[Tako rzecze Zaratustra]]''). Nadczłowiek miałby być bogiem sam dla siebie. Szalony człowiek głosi w [[Wiedza Radosna|Wiedzy Radosnej]], iż ludzie zabili Boga. Z ust jego padają słowa: "Nie jestże wielkość tego czynu za wielka dla nas? Czyż nie musimy sami stać się bogami, by tylko zdawać się jego godnymi?"

Nietzscheański nadczłowiek jest obdarzony niezwykłą wolą mocy i nie ograniczają go normy moralne ustanowione przez społeczeństwo. [[Fryderyk Nietzsche|Nietzscheański]] nadczłowiek ma prawo do działania, ponieważ ma wolę i śmiałość działania.

 

== Pan-Europa i ''Herrenvolk'' ==