Wał Pomorski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
poprawa linków |
||
Linia 1:
'''Wał Pomorski''' (″Pommernstellung″)
Rozbudowę Wału Pomorskiego rozpoczęli Niemcy w 1934 roku w celu ochrony kierunku berlińskiego i osłony koncentracji wojsk do uderzenia na Polskę. Pozycja ta w założeniu twórców miała być tylko tzw. pozycją umocnioną, rozbudowaną pozycją polową osłaniającą rejony koncentracji wojsk i osłaniającą Pomorze Zachodnie w razie uderzenia wojsk polskich. Umocnienia tworzyło kilka rubieży budowanych w różnych okresach i o różnym przeznaczeniu. W 1935 roku ukończono rozbudowę głównej pozycji, opartej o naturalne przeszkody terenowe, wielkie kompleksy leśne, tereny bagniste, rzeki, jeziora, zapory wodne (Grudna, Jastrowie) oraz sztuczne kanały. Do 1937 roku zrealizowano budowę fortyfikacji od Gorzowa Wlkp. na południu, aż do okolic Białego Boru i Polanowa (południowy brzeg jeziora Bobięcińskiego). Dalej Wał Pomorski miał być tylko tzw. odcinkiem mobilizacyjnym wzmacnianym fortyfikacją polową na wypadek wojny i biegł w stronę Darłówka, gdzie miał stykać się z [[Bałtyk|Bałtykiem]].
Na zachód od Nadarzyc ciągnęła się ona wzdłuż brzegów jeziora: Dobre, Zdbiczno, Smolno, Łubianki oraz obejmowała miejscowości [[Wałcz]] i Tuczno. W celu zamknięcia kierunku na [[Kołobrzeg]] oraz utworzenia podstawy wyjściowej do ewentualnych przeciwuderzeń w skrzydło wojsk, które przełamałyby pozycję główną w 1944 roku zbudowano pozycje ryglową na rubieży: Nadarzyce, Wierzchowo, Żabin, Borujsko, Orla, Łowicz Wałecki, Kalisz Pomorski. W tym samym roku przed frontem pozycji głównej rozbudowano pas przesłaniania wzdłuż brzegu rzeki Gwdy i północnego brzegu [[Noteć|Noteci]]. Do pasa tego włączono umocnione miejscowości: Podgaje, Jastrowie, Ptuszę, oraz pasmo wzgórz nad Gwdą. Główna pozycja składała się z systemu żelazobetonowych schronów rozmieszczonych zespołami. Najwięcej schronów było w rejonie Nadarzyc i w wąskich przesmykach między jeziorami. Schrony były połączone systemem polowych fortyfikacji, starannie zamaskowane i wyposażone w artylerię i broń maszynową. W pasie natarcia [[1 Armia WP|1 Armii WP]] znajdowało się 45 żelbetowych schronów bojowych. Pas przesłaniania i pozycja ryglowa składały się z zapór i umocnień typu polowego.▼
▲Na zachód od Nadarzyc ciągnęła się ona wzdłuż brzegów jeziora: Dobre, Zdbiczno, Smolno, Łubianki oraz obejmowała miejscowości [[Wałcz]] i Tuczno. W celu zamknięcia kierunku na [[Kołobrzeg]] oraz utworzenia podstawy wyjściowej do ewentualnych przeciwuderzeń w skrzydło wojsk, które przełamałyby pozycję główną w 1944 roku zbudowano pozycje ryglową na rubieży: [[Nadarzyce]], Wierzchowo, [[Żabin]], [[Borujsko]], Orla, Łowicz Wałecki, [[Kalisz Pomorski]]. W tym samym roku przed frontem pozycji głównej rozbudowano pas przesłaniania wzdłuż brzegu rzeki Gwdy i północnego brzegu [[Noteć|Noteci]]. Do pasa tego włączono umocnione miejscowości: [[Podgaje]], [[Jastrowie]], Ptuszę, oraz pasmo wzgórz nad Gwdą. Główna pozycja składała się z systemu żelazobetonowych schronów rozmieszczonych zespołami. Najwięcej schronów było w rejonie Nadarzyc i w wąskich przesmykach między jeziorami. Schrony były połączone systemem polowych fortyfikacji, starannie zamaskowane i wyposażone w artylerię i broń maszynową. W pasie natarcia [[1 Armia WP|1 Armii WP]] znajdowało się 45 żelbetowych schronów bojowych. Pas przesłaniania i pozycja ryglowa składały się z zapór i umocnień typu polowego.
==Bibliografia==
| |||