Red Callender: Różnice pomiędzy wersjami

Kiedy Red miał 3 lata, jego rodzice przeprowadzili się do [[Atlantic City]]. Już w wieku 12 lat zaczął grać zawodowo<ref name=JazzWax>[http://www.jazzwax.com/2009/06/red-callender.html JazzWax - Red Callender's Gentle Swing] {{lang|en}} [dostęp 2011-05-07]</ref>. Przez pięć lat uczył się gry na tubie, kontrabasie, trąbce oraz podstaw [[Harmonia (muzyka)|harmonii]]. Po ukończeniu szkoły średniej w 1932 przeniósł się do [[Nowy Jork|Nowego Jorku]], gdzie grał m.in. w orkiestrze rewii "The Brownskin Models"<ref name=AllAbout/>. W 1936 przyjechał wraz z nią na występy do [[Los Angeles]] i już tam pozostał. Grywał w lokalnych zespołach, a w 1937 zadebiutował jako muzyk sesyjny podczas nagrań płytowych [[Louis Armstrong|Louisa Armstronga]] utworów "Sunny Side of the Street" i "Once in a While". Udzielał również lekcji gry na kontrabasie. W 1939 jego uczniem był m.in. [[Charles Mingus]], który płacił mu $2 za godzinę<ref name=JazzWax/>. Na początku lat 40. był stałym członkiem studyjnej orkiestry [[Lester Young|Lestera Younga]]. W 1944 wystąpił w inauguracyjnym koncercie [[Jazz at the Philharmonic]] [[Norman Granz|Normana Granza]], uczestnicząc w tym przedsięwzięciu do końca jego istnienia. Założył także własne [[trio]], a potem [[sekstet]], w którym grał m.in. [[Harry Edison|Harry "Sweets" Edison]]. Przez pewien czas występował w trzyosobowym składzie na [[Hawaje|Hawajach]], by w 1945 powrócić do Los Angeles. W tym czasie nagrywał z takimi artystami jak [[Nat King Cole|Nat "King" Cole]], Boyd Raeburn, [[Dinah Washington]], [[Erroll Garner]], [[Charlie Parker]] i [[Dexter Gordon]]. Był drugim czarnym muzykiem<ref name=AllAbout/> (pierwszym był saksofonista Buddy Collette), który otrzymał stały angaż do orkiestry występującej w programie telewizyjnym "The Life of Riley". Do 1956 wziął udział w nagraniu ponad 5000 utworów, zyskując renomę najbardziej "wziętego" kontrabasisty studyjnego, zrzeszonego w Zawodowym Związku Muzyków Los Angeles. Nagrane w latach 1955-1956 płyty z [[Art Tatum|Artem Tatumem]] należą do jego najwybitniejszych dokonań instrumentalnych jako kontrabasisty.

 

 

Do końca życia był aktywnym muzykiem zarówno nagraniowym, jak koncertującym. W drugiej połowie lat 80. regularnie występował w zespole Jeannie i Jimmy'ego Cheathamów - The Sweet Baby Blues Band. Cały czas również udzielał się jako nauczyciel jazzu. W 1986 opublikował autobiograficzną książkę, napisaną przy współudziale Elaine Cohen, pt. ''Unfinished Dream - The Musical World of Red Callender''.