Utwardzanie wydzieleniowe: Różnice pomiędzy wersjami

* dalekiego zasięgu, jeżeli dyslokacja znajduje się od wydzielenia w odległości i rzędu między wydzieleniami. Zostało opracowane przez [[Mott]]a i [[Nabarro]] i dane zależnością: τ<math>\tau =2GεC 2 G \epsilon C</math>

* bliskiego zasięgu, jeżeli dyslokacja znajduje się bezpośrednio przy wydzieleniu. Opracowane przez [[Kelly]]'ego i [[Fine]]'a prawdopodobnie jest efektywniejszym czynnikiem umocnienia. Poruszająca się dyslokacja napotykając na drodze poślizgu wydzielenie, dzięki jego odkształcalności pokonuje je przez tzw. przepełzanie. Naprężenie uruchomienia poślizgu dyslokacji dane jest zależnością: τ<math>\tau = \left (γ*C1/ \frac {\gamma \cdot C_1} {2/ b} \right )</math> gdzie C<math>C_1</math> jest udziałem objętościowym wydzieleń w stopie. W umocnieniu wydzieleniowym pewien udział ma również umocnienie roztworowe, związane z obecnością w roztworze [[atom]]ów obcych.