Andriej Krawczenko: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Happa (dyskusja | edycje)
m kat.
m ort.
Linia 31:
W maju 1939 roku został szefem sztabu 61 Dywizji Strzeleckiej, a następnie 173 Dywizji Strzeleckiej (zmotoryzowanej). Będąc szefem sztabu 173 Dywizji Strzeleckiej wziął udział w [[wojna zimowa (1939-1940)|wojnie zimowej]]. W okresie od czerwca 1940 roku do lutego 1941 roku był szefem sztabu 16 Dywizji Pancernej.
 
W marcu 1941 roku został szefem sztabu 18 Korpusu Zmechanizowanego i był nim w momencie rozpoczęcia [[Plan Barbarossa|ataku na ZSRR]]. We wrześnuwrześniu 1941 roku został dowódcą 31 Samodzielnej Brygady PancernejiPancernej, dowodził nią w czasie [[Bitwa pod Moskwą|bitwy pod Moskwą]]. W styczniu 1942 roku został szefem wojsk pancernych [[61 Armia (ZSRR)|61 Armii]] i funkcję te pełnił do marca 1942 roku. Następnie był szefem sztabu 1 Korpusu Pancernego, a od lipca dowódcą 2 Korpusu Pancernego i od września 4 Korpusu Pancernego<ref>W dniu 7 lutego 1943 roku korpusu zastał przemianowany na 5 Korpusu Pancerny Gwardii.</ref>, tym ostatnim korpusem dowodził do stycznia 1944 roku. W tym czasie brał udział w [[Bitwa stalingradzka|bitwie pod Stalingradem]], [[Bitwa na Łuku Kurskim|bitwie na Łuku Kurskim]], [[Bitwa o Dniepr|bitwie o Dniepr]] i w wyzwoleniu prawobrzeżnej [[Ukraina|Ukrainy]]. W dniu 10 stycznia 1944 roku został wyróżniony tytułem [[Bohater Związku Radzieckiego|Bohatera Związku Radzieckiego]].
 
W dniu 21 stycznia 1944 roku został dowódcą nowoutworzonej [[6 Armia Pancerna (ZSRR)|6 Armii Pancernej]]<ref>W dniu 12 września 1945 roku armia została przemianowana na 6 Armię Pancerną Gwardii.</ref>. Dowodził tą armią w czasie walk na terenie [[Rumunia|Rumunii]], [[Węgry|Węgier]], [[Austria|Austrii]] i [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]].
Linia 37:
W lipcu 1945 roku dowodzona przez niego armia pancerna została przerzucona na [[Daleki Wschód]] i wzięła udział w operacji mandżurskiej Armii Czerwonej. W dniu 8 września 1945 roku został po raz drugi wyróżniony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego za wzorowe dowodzenie, męstwo i bohaterstwo w czasie walk z wojskami japońskimi w [[Mandżuria|Mandżurii]]. Tą armią dowodził do czerwca 1947 roku.
 
Następnie był dowódcą wojsk pancernych Zabajkalskiego Okręgu Wojskowego i Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego oraz pomocnikiem dowódcy Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego d/sds. wojsk pancernych. W październiku 1955 roku przeniesiony do rezerwy.
 
Po przeniesieniu do rezerwy mieszkał w Moskwie, gdzie zmarł. Pochowany został na [[Cmentarz Nowodziewiczy|cmentarzu Nowodziewiczym]].