Ił-14: Różnice pomiędzy wersjami

W [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] zakupiono pasażersko towarową Avie AV-14P, która otrzymała oznaczenia SP-LNN. W latach [[1957]] i [[1958]] samoloty produkcji radzieckiej poddano modernizacji w NRD zwiększając we wszystkich samolotach liczbę miejsc do 26. Latem [[1964]] i [[1965]] roku wypożyczono z NRD trzy Iły przystosowane do przewozu truskawek. Iły obsługiwały zagraniczne połączenia LOTu aż do [[1961]] roku kiedy to zaczęły pojawiać się pierwsze [[Ił-18|Iły-18]], które wyparły czternastki na linie krajowe. Latając w Polsce zrezygnowano z obecności [[Stewardesa|stewardesy]] na pokładzie, załoga składała się tylko z dwóch pilotów i radiotelegrafisty. Na początku lat 60. we wszystkich używanych maszynach zwiększono liczbę miejsc dla pasażerów do 32. Po dekadzie latania z powodu ograniczeń eksploatacyjnych zmniejszono ponownie liczbę pasażerów do 28. Ił-14 używany był przez linie lotniczą do lipca [[1972]] roku. Jeden z LOT-owskich samolotów uległ rozbiciu [[14Katastrofa lipcalotu PLL LOT 232|rozbiciu]] 14 czerwca 1957 roku podczas podchodzenia do lądowania na lotnisku w [[Moskwa|Moskwie]] podczas panującej burzy. Zginęło pięciu pasażerów i czterech członków załogi. W 1968 r. samoloty SP-LNB i SP-LNE zostały przerobione na samoloty aerofotogrametryczne użytkowane następnie przez Przedsiębiorstwo Usług Lotniczych Aeropol. W [[1970]] r. SP-LNG został przejęty przez Zarząd Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych. Równolegle do cywilnego przewoźnika również wojska lotnicze zakupiły około 20 samolotów. Ił-14 wykorzystywany był do zadań transportowych, kurierskich, do szkolenia spadochroniarzy oraz jako latająca salonka dla członków rządu.