Bolesław toszecki: Różnice pomiędzy wersjami

{{źródła|data=2010-03}}

 

 

Około [[1315]] roku Bolesław korzystając z pomocy królowej węgierskiej Marii, swojej siostry, znalazł się na dworze [[Karol Robert|Karola Roberta]] w [[Budapeszt|Budzie]], jednak prawdziwą jego karierę przyniósł dopiero fakt pośredniczenia w kolejnym ożenku władcy z dynastii [[Andegawenowie|Andegawenów]] z Elżbietą Łokietkówną (królowa Maria zmarła w [[1317]] roku). W [[1320]] roku w tym celu Bolesław udał się na dwór krakowski, a już na początku roku następnego wdzięczna para królewska obdarzyła go największym stanowiskiem kościelnym na Węgrzech - arcybiskupstwem ostrzyhomskim.

Ponad sześcioletnie rządy arcybiskupie Bolesława upłynęły pod znakiem walki ze skrajnym odłamem [[Franciszkanie|franciszkanów]] tzw. fraticellów, którzy w tym czasie zostali uznani za zbyt radykalnych przez papieża [[papież Jan XXII|Jana XXII]], oraz próbie zachowania jurysdykcji nad grodami [[Spisz|spiskimi]], do których rościli pretensje [[biskupi krakowscy]] (sprawa ta znalazła swój finał dopiero po śmierci arcybiskupa w [[1332]] roku). U progu swoich rządów w [[1322]] roku Bolesław osiągnął duży sukces dyplomatyczny doprowadzając do unormowania stosunków węgiersko - [[Wenecja|weneckich]]. Państwa te toczyło długotrwały spór o wybrzeże [[Morze Adriatyckie|Morza Adriatyckiego]] zakończony dzięki mediacji arcybiskupa oddaniem bogatych miast [[Dalmacja|Dalmacji]] (m.in. [[Zadar]]u i [[Split]]u) pod panowanie węgierskie.

 

 

Bolesław zmarł w grudniu [[1328]] roku i został pochowany w katedrze w [[Ostrzyhom]]iu. Księstwo toszeckie zostało wtedy oficjalnie połączone z dzierżawami księcia bytomskiego Władysława.