Liczbę ofiar takich eksperymentów trudno określić. Oprócz tego brał aktywny udział w selekcjach i masowych egzekucjach. Kremer pozostawił pamiętnik, który stanowi niezaprzeczalny dowód jego winy.
W [[Pierwszy Proces Oświęcimski|pierwszym procesie oświęcimskim]] został skazany przez [[Najwyższy Trybunał Narodowy]] w [[Kraków|Krakowie]] na [[kara śmierci|śmierć]] [[22 listopadagrudnia]] [[1947]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.uni-marburg.de/icwc/forschung/2weltkrieg/polen?order=court_town&order_type=asc&offset=1850&count=25&name=&id_trial=| tytuł = Polen - Philipps-Universität Marburg - ICWC| data dostępu = 2011-06-25| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język = de}}</ref>. Karę tę zamieniono na dożywocie, a w [[1958]] Kremer odzyskał wolność. W [[1960]] r. wszczęto przeciw niemu drugi proces w Münster, gdzie zapadł wyrok skazujący go na 10 lat więzienia i utratę tytułu profesora i doktora filozofii. Sąd uznał jednak, że odbył już swoją karę i Kremera ułaskawiono. Następnie był świadkiem podczas [[Drugi proces oświęcimski|drugiego procesu oświęcimskiego]].
