|
== Biografia ==
Waltari urodził się w [[Helsinki|Helsinkach]]. W wieku pięciu lat stracił ojca, Toimi Armas Waltariego, [[luteranizm|luterańskiego pastora]]. W dzieciństwie był świadkiem [[fińska wojnaWojna domowa w Finlandii|fińskiej wojny domowej]]. Studiował na [[Uniwersytet Helsiński|Uniwersytecie Helsińskim]] [[teologia|teologię]], jak chciała jego matka Olga Maria Johansson, lecz wkrótce rzucił ten kierunek na rzecz [[filozofia|filozofii]], [[estetyka|estetyki]] i [[literatura|literatury]]. Studia ukończył w [[1929]] r. W czasie studiów pisał wiersze i opowiadania do różnych magazynów, natomiast pierwsza książka Waltariego została wydana w [[1925]] r. W [[1927]] r. udał się w podróż do [[Paryż]]a, gdzie napisał swoją pierwszą ważniejszą powieść ''Suuri illusioni'' (Wielka iluzja), historię cygańskiego życia. Przez jakiś czas należał także do liberalnego literackiego ruchu [[Nosiciele Ognia|Tulenkantajat]], później jego poglądy polityczne i społeczne uległy zmianie na konserwatywne. Ożenił się w [[1931]] r., miał córkę [[Satu Waltari|Satu]], która także została pisarką.
W latach [[1930]]-[[1940]] Waltari aktywnie działał jako [[dziennikarz]] i [[krytyka literacka|krytyk]], pisał dla wielu gazet i magazynów, podróżował także wiele po Europie. Redagował magazyn ''Suomen Kuvalehti''. W tym samym czasie pisał [[powieść|powieści]], [[dramat]]y, [[nowela|nowele]] i scenariusze, penetrując często dalekie od siebie style i [[gatunek literacki|gatunki literackie]]. W tym czasie napięty plan zajęć i stanowcza praca spowodowały [[psychozaZaburzenia maniakalno-depresyjnaafektywne dwubiegunowe|psychozę maniakalno-depresyjną]], cierpiał też na [[bezsenność]] i [[depresjaZaburzenia (choroba)depresyjne|depresję]], często do tego stopnia, że potrzebował hospitalizacji. Waltari brał udział i często wygrywał w literackich konkursach po to, aby pokazać krytykom jakość swojej pracy. Jeden z tych konkursów przyczynił się do zwiększenia zainteresowania jednym z jego bohaterów, Inspektorem Palmu, gburowatym detektywem helsińskiej policji, który pojawił się w trzech powieściach. Wszystkie zostały sfilmowane. Waltari napisał także scenariusz do popularnej [[film animowany|kreskówki]] ''Kieku ja Kaiku'', oraz napisał przewodnik dla ambitnych pisarzy, który miał wpływ na wielu młodszych twórców, m.in. [[Kalle Päätalo]].
W czasie [[Wojna radziecko-fińska|wojny radziecko-fińskiej]] w latach [[1939]]-[[1940|40]], oraz [[1941]]-[[1944|44]] Waltari pracował w rządowym centrum informacji. Swoje pisarskie zdolności wykorzystywał także w służbie politycznej [[propaganda|propagandy]]. W [[1945]] r. opublikował swoją najbardziej znaną [[powieść historyczna|powieść historyczną]], [[Egipcjanin Sinuhe|Egipcjanina Sinuhe]]. Książka stała się międzynarodowym [[bestseller]]em i podstawą do nakręcenia w [[1954]] r. w [[Hollywood]] filmu o tym samym tytule.
|
