Ѣ: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Mix321 (dyskusja | edycje)
poprawa linków
Linia 85:
Pozostawienie jaci podczas reformy rosyjskiego alfabetu w [[1708]] wskazuje na to, że wymowa liter [e] i [ѣ] różniła się od siebie. Jednak już pod koniec [[XVIII wiek]]u, [[Michaił Łomonosow]] zauważył, że różnica w wymowie tych liter jest ledwo zauważalna. 100 lat później autor „Rosyjskiej ortografii", Grot pisał, że jać wymawia się jak [e]. W [[XX wiek]]u ślady tej litery pozostały tylko w niektórych rosyjskich gwarach.
 
Latem [[1917]] r.roku [[Rząd Tymczasowy w Rosji 1917 r.(Rosja)|Rząd Tymczasowy w Rosji]] wydał dekret o reformie rosyjskiej [[ortografia|ortografii]], jednak dla jej wprowadzenia w życie potrzebne były jeszcze dwa dekrety [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|bolszewików]]. W ten sposób rosyjski alfabet utracił twarde znaki na końcu wyrazu, literę [i] i jać. Ta ostatnia stała się niemal symbolem "białego" oporu przeciwko bolszewikom oraz wszystkiego tego, co odeszło w przeszłość wraz z nową władzą. Słowo ''хлѣбъ'' (''chleb'') pisano przez jać, po rewolucji bolszewickiej, gdy nastał głód, mówiono, że bolszewicy usunęli jać wraz z chlebem.
 
Rosyjskie publikacje wydawane poza granicami [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] jeszcze długo po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] zachowywały starą ortografię. Rosyjscy inteligenci na emigracji pisali zawzięte obrony jaci, a w samym ZSRR drukarniom odbierano czcionki z "wrogimi" literami. We współczesnej Rosji obserwuje się pewną modę na powrót do używania jaci, szczególnie w znakach towarowych.