Aleksy (Szepielew): Różnice pomiędzy wersjami

== Dzieciństwo ==

Św. Aleksy (Szepielew) urodził się 14 kwietnia 1840 roku w Kijowie w rodzinie szlacheckiej. Jego ojciec, Joann Szepielew, służył w [[Arsenał|arsenale]] kijowskim jako [[Kapitan (ranga)#Historia|kapitan]]. Matka, Maria Szepielewa, 7 sierpnia 1832 roku uczestniczyła w otwarciu [[Relikwie|relikwii]] św. [[Mitrofan z Woroneża|Mitrofana z Woroneża]]. Została przedstawiona [[Władyka|władyce]] Antoniemu, który miał skierować do niej następujące słowa:

Siedem lat później Maria Szepielewa urodziła chłopca, nazwanego Władimirem, który okazał się być niemym. Ojciec przyszłego świętego zmarł, kiedy Władimir miał trzy lata. Wychowaniem dziecka zajęła się matka, która starała się wpoić synowi prawdy chrześcijańskie, uczyła go miłości do bliźniego. W tym celu odwiedzała z nim więzienia, gdzie rozdawała [[Jałmużna|jałmużnę]]. Wraz z matką chłopiec bywał w Pustelni Kitajewskiej [[Ławra Pieczerska|Ławry Pieczerskiej]], w której mieszkał wówczas [[jurodiwy]] [[hieromnich]] Teofil. Ze słów, które Teofil kierował do Władimira, wynikało, że chłopiec zostanie mnichem. Zgodnie z panującym w [[Imperium Rosyjskie|Rosji]] zwyczajem, dzieci rodzin wojskowych miały kształcić się w szkołach wojskowych i robić karierę oficerską. Wiosną 1852 roku Maria Szepielewa dostała list z [[Petersburg]]a. Polecono jej przywieźć syna do stolicy, gdzie miał pobierać nauki w korpusie kadetów. Za radą [[Metropolita|metropolity]] [[Filaret (Amfitieatrow)|Filareta (Amfitieatrowa)]], Maria Szepielewa odpisała do Petersburga, że z powodu niemoty syna nie może go oddać do wojska<ref name="Житие">[http://www.rus-sky.com/nasledie/alexygol.htm ''Житие иже во святых Преподобного и Богоносного отца нашего Алексия Голосеевского старца и подвижника Киево-Печёрской Лавры''], "Русский Паломник" 8 (1993). [dostęp: 2010-05-28].</ref>.

 

 

W 1907 roku odwiedzająca Pustelnię Gołosiejewską mniszka Eufalia została nazwana przez Aleksego ihumenią. Pięć lat później, gdy już jako skarbniczka odwiedziła starca, ponownie została zatytułowana przez niego ihumenią i nadmienił, że jej ciotka niedługo umrze (zmarła w tymże roku). W 1914 roku Eufalia została ihumenią. W 1911 roku przed wyjazdem na urlop do monasteru na [[Athos#XIX wiek i okres dominacji rosyjskiej|Starym Athosie]] (monaster na [[Bałkany|Bałkanach]]) nowicjusz Nikołaj wstąpił do Aleksego po błogosławieństwo. Starzec rzekł do niego, że niedługo ze Starego Athosu na skutek smuty mnisi będą przybywać do Pustelni Gołosiejewskiej<ref name="Житие"/>. W 1912 roku słowa Aleksego potwierdziły się. Na Starym Athosie wybuchły spory [[dogmat]]yczne wokół [[JHWH|Imienia Boga]]. Sytuacja w monasterze została wykorzystana przez władze świeckie, które szukały pretekstu do osłabienia wpływu [[Rosyjski Kościół Prawosławny|rosyjskiej Cerkwi prawosławnej]] w [[Historia Grecji#Lata 1901–1940|Grecji]]. Wojsko greckie zajęło monaster. Mnisi rosyjscy zostali zmuszeni do powrotu do Rosji<ref>П. Троицкий, ''Греко-русский вопрос'', w: [http://rus-sky.com/history/library/troitzky.htm ''Русские на Афоне. Середина 19–начало 20 века'']. [dostęp: 2010-06-06].</ref>. W 1912 roku, gdy do Pustelni Gołosiejewskiej przybyło kilku młodych ludzi. Na jednego z nich Aleksy włożył swoje nakrycie głowy ze słowami, że więcej nie będzie pił wódki, ujawniając tym samym tajemnicę pielgrzyma przed jego towarzyszami. Nazwał go też po imieniu, Samuelem<ref>В. Ляшенко, ''Ясновидящие монахи и священники'', w: [http://knol.google.com/k/%D0%BC%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F-%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F-%D0%B8-%D1%82%D0%BE%D0%BF%D0%BE%D0%B3%D1%80%D0%B0%D1%84%D0%B8%D1%8F-%D0%BA%D0%B8%D0%B5%D0%B2%D0%B0-2# ''Мистическая история и топография Киева-2'']. [dostęp: 2010-05-28].</ref>. W maju 1914 roku odwiedziła starca mniszka z bratem oficerem, który miał zamiar się żenić. Aleksy odwiódł go od tego, mówiąc, że za dwa miesiące wybuchnie wojna. Student Kijewskiego Seminarium Duchownego, Aleksandr Gotowcew, często odwiedzał Aleksego w Pustelni. Przed Wielkim Postem 1915 roku Gotowcew przyprowadził swojego przyjaciela, Michaiła Wierczenko, który miała zamiar wstąpić do monasteru. W rozmowie z Gotowcem Aleksy powiedział, że Wieczerko niedługo umrze (zmarł na [[Gruźlica|gruźlicę]] latem 1915 roku w [[Jałta|Jałcie]]). Gdy Gotowcew otrzymał wiadomość o śmierci przyjaciela, przybył do Aleksego z prośbą o modlitwę za jego duszę. Aleksy już wiedział o zdarzeniu, utrzymując, że miał proroczy sen. W 1916 roku Aleksego odwiedził żołnierz. Starzec powiedział mu, że zostanie ranny na [[I wojna światowa#Rok 1916 – wojna na wyczerpanie|wojnie (1914-1918)]], ale powróci do domu. Na przypuszczenie żołnierza, że wojna niedługo się skończy. Aleksy odpowiedział:

Na pożegnanie Aleksy dodał, że więcej się nie zobaczą. Żołnierz został ranny na wojnie. Gdy wrócił do domu, Aleksy już nie żył.

 

Pieniądze to robaki<ref name="Житие"/>.

|źródło =

}}