Daktyloskopia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Linki zewnętrzne: poprawa linków |
|||
Linia 5:
Pobieranie śladów daktyloskopijnych z miejsca zdarzenia polega na pokryciu przy użyciu delikatnego pędzelka przedmiotu lub jego części np. [[argentorat]]em, a następnie usunięciu jego nadmiaru tymże pędzelkiem. Pozostały po tych czynnościach argentorat przylega tylko do zatłuszczonej powierzchni będącej śladem dotyku palców, dłoni przestępcy. Następnie pokrywa się to miejsce czarną folią daktyloskopijną, którą po odklejeniu zabezpiecza się wraz z odbitym na niej śladem linii papilarnych przezroczystą folią ochronną. Pobieranie, katalogowanie, przetwarzanie odcisków linii papilarnych metoda tradycyjną, tj. przy pomocy czarnego tuszu, było zawsze kłopotliwe. Dlatego prowadzono rozliczne badania nad wprowadzeniem innych metod. W [[Polska|Polsce]] [[Krzysztof Wrona]] próbował w [[lata 80. XX wieku|latach 80. XX w]]. zastosować [[fotografia kirlianowska|fotografię kirlianowską]], w [[Stany Zjednoczone|USA]] 20 lat później opracowano skanowanie opuszek palców powszechnie wprowadzone na amerykańskich lotniskach i konsulatach (wizy) po wydarzeniach z [[11 września]] [[2001]] r. [[Skanowanie]] prawdopodobnie wyprze niedługo metodę tradycyjną.
Bada się również ślady linii papilarnych z wewnętrznych powierzchni dłoni (''cheiroskopia'') oraz z palców i powierzchni oporowych stóp (''podoskopia''). W podobny sposób badać można również ślady czerwieni wargowej (''[[cheiloskopia]]'').
Istnieją również domowe sposoby na ujawnianie odbitek, np. pyłem metalicznym czy drobnymi proszkami.
| |||