Wersja z 08:59, 22 lip 2011 edytuj Gbylski (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 31 088 edycji m Usunięto kategorię "II wojna światowa"; Dodano kategorię "Front wschodni (II wojna światowa)" za pomocą HotCat ← poprzednia edycja		Wersja z 05:26, 2 sie 2011 edytuj anuluj edycję Beno (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy interfejsu, Administratorzy 133 405 edycji m drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 1: [[~~Grafika~~Plik:Mannerheim-line.png\|thumb~~\|right~~\|Linia Mannerheima]] '''Linia Mannerheima''' ([[język fiński\|fiń.]] ''Mannerheim-linja'') -– zespół [[Finlandia\|fińskich]] umocnień obronnych na [[Przesmyk Karelski\|Przesmyku Karelskim]], osłaniających kraj przed atakiem ze strony [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich\|Związku Radzieckiego]]. Powstał z inicjatywy marszałka [[Carl Gustaf Mannerheim\|Carla von Mannerheima]], ówczesnego przewodniczącego fińskiej Rady Obrony Państwa. Jej rozbudowa trwała od [[1929]] niemal do samego wybuchu wojny [[Wojna zimowa (1939-1940)\|fińsko-radzieckiej]]. Linia Mannerheima była pozycją obronną długości około 135 km i głębokości do 90 km, wkomponowaną umiejętnie w teren (zwłaszcza na odcinku wschodnim) i oparta o wybrzeże [[Zatoka Fińska\|Zatoki Fińskiej]] oraz jeziora [[Ładoga]]. Obejmowała łącznie 150-160 budowli betonowych (dla porównania, francuska [[Linia Maginota]] składała się z ponad 5000 tego rodzaju obiektów). Linia Mannerheima składała się ze: strefy granicznej, pozycji wysuniętej (przedniej), przedpola ze strefą niszczeń, pozycji głównej, pozycji tyłowej (przechwytującej) oraz pozycji osłonowej [[Wyborg~~\|Wyborga~~]]a. Aby uniemożliwić jej obejście z kierunku wschodniokarelskiego, wybudowano na północ od jeziora [[Ładoga]] fragment pozycji obronnej nad [[Jänisjoki]]. W '''strefie granicznej''' nie było umocnień. Do jej obsadzenia przewidziano pododdziały graniczne wykorzystujące doraźnie wykonane urządzenia ziemne. Linia 15: '''Pozycja główna''' składała się z dwóch odcinków. Zachodni obejmował pozycje A i B oddalone od siebie o 5 km. Na obszarze od Zatoki Fińskiej do rzeki [[Vuoksi]] znajdowało się 90 betonowych schronów bojowych z karabinami maszynowymi, które zamykały [[Brama Karelska\|Bramę Karelską]]. Na odcinku wschodnim, wybudowanym wzdłuż brzegów rzek [[Vuoksi]] i [[Suvanto]], znajdowało się 5 [[fort artyleryjski\|fortów artyleryjskich]] (wyposażonych łącznie w 14 dział kalibru 75 i 155 mm) oraz 20 schronów betonowych z karabinami maszynowymi. Fort artyleryjski stanowił betonową budowlę z 2-4 działami i 2 karabinami maszynowymi. Pozycja główna była podzielona na 22 punkty oporu (każdy szerokości 3-4 km i głębokości 1-2 km), które składały się z [[betonowy schron bojowy\|betonowych schronów bojowych]], umocnień polowych oraz zapór przeciwpancernych i przeciwpiechotnych. Każdego punktu oporu miały bronić 1-2 bataliony piechoty (fizylierów). Skrzydła pozycji głównej byty osłonięte przez zgrupowania artylerii nadbrzeżnej: * na zachodzie -– artyleryjskim punktem oporu [[Koivisto]]; * na wschodzie, nad jeziorem Ładoga -– zgrupowaniem artylerii [[Taipale]] (złożonym z trzech baterii -– łącznie 8 dział kalibru 120 i 155 mm). '''Pozycja tyłowa''' (tzw. przechwytująca), położona 8-12 km za pozycją główną, złożona z umocnień typu polowego, zamykała bezpośrednio kierunek na Wyborg. Wokół Wyborga wybudowano '''pozycję osłonową''', która składała się z pierścienia zewnętrznego na podejściach oraz wewnętrznego bezpośrednio na skraju miasta. Trzonem pozycji było 15 schronów bojowych. Chrzest bojowy Linii Mannerheima nastąpił podczas [[Wojna zimowa (1939-1940)\|wojny zimowej ~~1939-1940~~1939–1940]], kiedy to przez ponad 3 miesiące powstrzymywała ataki [[Armia Czerwona\|Armii Czerwonej]], uniemożliwiając jej wdarcie się w głąb terytorium Finlandii. Po zakończeniu wojny w wyniku negocjacji pokojowych Finlandia utraciła Karelię, a więc linia znalazła się w granicach ZSRR. W lecie 1940 radzieccy saperzy metodycznie wysadzili w powietrze wszystkie bunkry linii. Podczas [[~~wojna~~Wojna ~~kontynuacyjna~~radziecko-fińska 1941-1944\|wojny kontynuacyjnej]] Finlandia ponownie opanowała Karelię, ale odbudowy linii nie podjęto (wybudowano inne linie: [[VT]] i [[VKT]]). Chociaż linia była zrujnowana, obie strony używały jej pozostałości podczas walk w 1941 i 1944. == Ciekawostki == Objętość betonu użyta do budowy linii Mannerheima (14 520 m³) jest trochę mniejsza niż do budowy Opery w [[Helsinki\|Helsinkach]] (15 500 m³). Dla porównania, na znacznie krótszą linię VT, zużyto 400 000 m³ betonu. == Linki zewnętrzne == [http://www.mannerheim-line.com/ www.mannerheim-line.com] [http://www.~~nortfort~~mannerheim-line.rucom/~~mline/index_e.html Galerie zdjęć na stronie~~ www.~~nortfort~~mannerheim-line.rucom] * [http://www.nortfort.ru/mline/index_e.html Galerie zdjęć na stronie www.nortfort.ru] [[Kategoria:Historia Finlandii]]

Linia Mannerheima: Różnice pomiędzy wersjami