Tahiti: Różnice pomiędzy wersjami

|stopniN = |minutN = |sekundN =

|stopniE = |minutE = |sekundE =

|stopniW = |minutW = |sekundW =

Osadnictwo skupia się na Tahiti-Nui, zwłaszcza w okolicy największego miasta, stołecznego [[Papeete]]. Mniejsza część jest słabo zaludniona i trudniej dostępna (częściowo tylko drogą morską). Wyspę zamieszkuje 169,7 tys. (2002), w większości są to rdzenni mieszkańcy ([[Polinezyjczycy]] – ok. 70%, a także Chińczycy (sprowadzeni jako robotnicy na plantacje [[Bawełna (włókno)|bawełny]], dziś należą do najzamożniejszych Tahitańczyków) i Francuzi; często spotyka się małżeństwa mieszane. Mieszkańcy posiadają [[obywatelstwo]] francuskie. Największe miasto: [[Papeete]] w północno-zachodniej części wyspy. Rozwinięta uprawa [[palma kokosowa|palmy kokosowej]], [[banan|bananów]]ów, [[cytrusy|cytrusów]], [[wanilia|wanilii]], [[ananas|ananasów]]ów. [[Rybołówstwo]] i połów pereł.

[[Plik:Flag_of_French_PolynesiaFlag of French Polynesia.svg|thumb|left|Flaga Polinezji Francuskiej]]

Pierwszymi mieszkańcami wyspy byli Polinezyjczycy, którzy dotarli tu pomiędzy [[300]] a [[800]] r. (zdaniem niektórych nawet wcześniej). Mimo że wyspa została dostrzeżona z pokładu hiszpańskiego statku już w [[1606]], pierwsi Europejczycy dotarli na nią dopiero w [[1767]] (angielski kapitan [[Samuel Wallis]]). Rok później dotarł tu Francuz [[Louis Antoine de Bougainville]], który opisał Tahiti jako rajską wyspę, zamieszkaną przez tubylców wiodących proste, szczęśliwe, nieskalane przez cywilizację życie, tym samym przyczyniając się do rozpowszechniania stereotypu "[[szlachetny dzikus|szlachetnego dzikusa]]". W kolejnych latach zaczęły tu coraz częściej docierać europejskie statki, wśród nich m.in. "[[HMS Bounty]]" (1789). Kontakt z cywilizacją białego człowieka oznaczał dla wyspiarzy również kontakt z [[choroba zakaźna|chorobami zakaźnymi]], także [[choroba weneryczna|wenerycznymi]], [[alkohol etylowy|alkoholem]]em itp. W efekcie tego liczba ludności znacznie spadła ([[James Cook]] w 1774 szacował ją na 200 tys., co zdaje się być wartością zawyżoną, inne szacunki z tego okresu mówiły o 122 tys.; po licznych epidemiach w [[1797]] żyło tu tylko 16 tys. tubylców, później już ok. 6 tys.). W [[1842]] Tahiti uznane za francuski [[protektorat]]. W 1880 ostatni król tahitański Pomare V zrzekł się suwerenności na rzecz Francji. W [[1891]] osiadł tu francuski malarz [[Paul Gauguin]]. W latach [[1946]]-[[2004]] [[Terytorium zamorskie (Francja)|terytorium zamorskie]] Francji.

Tradycyjne działy gospodarki Tahiti to: [[rybołówstwo]], połów [[perła|pereł]], w mniejszym stopniu [[rolnictwo]] (uprawa [[palma kokosowa|palm kokosowych]], [[banan|bananów]]ów, [[wanilia|wanilii]], [[trzcina cukrowa|trzciny cukrowej]], [[kawa|kawy]] i in.), przetwórstwo płodów rolnych. Duże znaczenie mają dotacje rządu francuskiego. Coraz większą rolę odgrywa też [[turystyka]]. Na wyspie znajduje się międzynarodowy [[Lotnisko|port lotniczy]] Faa'a (otwarcie [[1961]]).

== Religia ==