Bolko II Mały: Różnice pomiędzy wersjami

Polityka ścisłej współpracy z Karolem IV Luksemburskim przyniosło Bolkowi II bardzo szybko duże profity w postaci rozszerzenia terytorium księstwa. Jeszcze w [[1346]] roku zmarł bezpotomnie stryj Bolka, książę jaworski Henryk I. Wobec braku następców całość swojego dziedzictwa przekazał księciu świdnickiemu, co podniosło znacznie rangę posiadłości Bolka. Faktyczny rozrost terytorialny księstwa nastąpił dopiero po [[1356]] roku, kiedy dzięki dobrej gospodarności księcia świdnickiego i zgromadzeniu dużej ilości funduszy mógł Bolko zająć się wykupywaniem zastawów od z reguły mocno zadłużonych książąt śląskich. W ten sposób Bolko stał się właścicielem od [[1358]] roku [[Złoty Stok|Złotego Stoku]] [''Reichenstein''] w księstwie ziębickim z kopalniami złota, oraz połowy księstwa brzeskiego i oławskiego, wykupionego z rąk [[Wacław I legnicki|Wacława I legnickiego]], a w [[1359]] roku z ramienia Karola IV otrzymał grody na pograniczu czesko-śląskim z [[Frydlant]]em na czele, oraz wykupił od książąt [[Cieszyn|cieszyńskich]] za 2300 grzywien srebra księstwo [[Siewierz|siewierskie]]. Wreszcie w [[1368]] roku wykupił od księcia Ziębic [[Kąty Wrocławskie]]. Dobre stosunki z Karolem IV umożliwiły Bolkowi załatwienie nie rozwiązanego od [[1331]] roku problemu schedy po księciu głogowskim [[Przemko głogowski|Przemku]]. W [[1360]] roku cesarz uznał prawa do tego księstwa wdowie po Przemku, a siostrze Bolka Konstancji. Stan ten utrzymał się krótko, gdyż już rok później wobec śmierci Konstancji Karol IV nadał w dożywotnie władanie w połowie księstw głogowskiego i [[Ścinawa|ścinawskiego]] Bolkowi II. Największym nabytkiem okazało się jednak nabycie razem z Karolem [[14 kwietnia]] [[1364]] roku za ogromną sumę 21.000 grzywien srebra dożywotnich praw do zarządzania Łużycami, dzięki czemu Bolko stał się liczącym sięważnym partnerem w układach politycznych w Europie.