|
'''Władimir SalamanowiczSałamanowicz Łazariewicz''', ([[Język rosyjski|ros.]] ''Владимир Саламанович Лазаревич;'' (ur. [[14 września]] [[1882]] w [[Białystok|Białymstoku]], zm. [[20 czerwca]] [[1938]] w [[Moskwa|Moskwie]]) − [[komdiwpodpułkownik]] (dowódca dywizji) [[ArmiaOficer Czerwonadyplomowany|ArmiiSztabu CzerwonejGeneralnego]], wcześniej podpułkownik [[Armia Imperium Rosyjskiego|armiiArmii Imperium Rosyjskiego]], [[komdyw]] [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]].
UkończyłW Mikołajewskąlatach Akademię1909-1912 Sztabubył Generalnegosłuchaczem wMikołajewskiej [[1912]]Akademii Sztabu Generalnego. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] podpułkownik.
W [[1918]] dobrowolnie wstąpił do Armii Czerwonej. Walczył w wojnie domowej [[1918]]–[[1920]]1918–1920 na stanowiskach;: szef sztabu 4 Armii (listopad 1918 – marzec 1919), w Południowej Grupie Wojsk Frontu Wschodniego (marzec – maj 1919), dowódca 4 Armii (maj – listopad 1919). Uczestniczył w kontrnatarciu przeciwko wojskom gen. [[Aleksandr Kołczak|A. Kołczaka]].
Od listopada 1919 do marca 1920 szef sztabu [[Front Zachodni (1919)|Frontu Zachodniego]]. Potem dowodził [[3 ArmiąArmia we(RFSRR)|3 FroncieArmią]] ZachodnimFrontu Zachodniego (czerwiec – październik 1920), [[4 Armia (RFSRR)|4 Armią]] Frontu Południowego (październik 1920 – luty 1921). Brał udział w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] [[1920]]. Odznaczył się w walkach pod [[Warszawa|Warszawą]]. Zdołał ocalić swoje dywizje w walkach nad [[Wisła|Wisłą]]. Nie spełnił oczekiwań w [[bitwa nad Niemnem|bitwie nad Niemnem]]. Podczas bitwy pod Krwawym Borem utracił łączność ze swoją armią, co w znacznej mierze zdecydowało o rozmiarach jej kęski w [[bitwawalkach pod Lidą|bitwie pod Lidą]].
Od lutego [[1921]] do stycznia [[1922]] dowódca Frontu Turkiestańskiego, kierował walką z kontrrewolucją "[[basmactwo|basmaczów]]". W latach dwudziestych i trzydziestych na różnych stanowiskach dowódczych i wykładowca, w tym w Akademii Sił Powietrznych. W latach 1925–1927 komendant tej akademii. 23 listopada 1935 roku został mianowany komdywem. Padł ofiarą [[Wielki terror (ZSRR)|wielkiej czystki]] stalinowskiej.
W latach dwudziestych i trzydziestych na różnych stanowiskach dowódczych i wykładowca, w tym w Akademii Sił Powietrznych. W latach [[1925]]–[[1927]] komendant tej akademii.
Padł ofiarą [[Wielki terror (ZSRR)|wielkiej czystki]] stalinowskiej.
Odznaczenia: Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie).
== Bibliografia ==
{{Bibliografia|
Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija t. 14 Moskwa 1973.
* ''[[Wielka Encyklopedia Radziecka]], t. XIV, Moskwa 1973.
* J. Odziemkowski, ''Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919-1920'', oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004.
}}
{{DEFAULTSORT:Łazariewicz, Władimir}}
[[Kategoria: Radzieccy wojskowiKomdywowie]] ▼[[Kategoria:Wojskowi Imperium Rosyjskiego]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru]]
▲[[Kategoria:Radzieccy wojskowi]]
[[Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona bolszewicka)]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1882]]
| 