Wincenty Tomaszewicz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m +Order Sztandaru Pracy
m drobne redakcyjne
Linia 2:
 
Studia medyczne na Uniwersytecie Moskiewskim (??) w latach 19... – 19... . Po [[rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] [[1917]] r. w Rosji wyjechał do nowo powstałej Rzeczypospolitej Polskiej.
 
Od [[1930]] r. jeden ze współorganizatorów lecznictwa społecznego w Łodzi, w ramach Kasy Chorych, pracował przy stole operacyjnym w klinikach i szpitalach, uprawiał działalność pedagogiczną, usiłował też w tym okresie (1930-[[1939]]) współorganizować szkołę wyższą w [[Łódź|Łodzi]].
 
Aresztowany [[9 listopada]] 1939 r. wraz z pięćdziesięcioma innymi znanymi mieszkańcami Łodzi jako zakładnik, w ramach łódzkiej akcji represyjnej tzw. [[Intelligenzaktion Litzmannstadt]] skierowanej przeciwko miejscowej [[inteligencja|inteligencji]] przeprowadzonej przez miejscowe [[gestapo]]. Umieszczeni zostali w tymczasowym obozie w [[Fabryka Michała Glazera|fabryce Michała Glazera]] na Radogoszczu, przy ul. Krakowskiej 55 (dziś Liściasta 17). Z bliżej nieznanej przyczyny odłączony od tej grupy, z której wszyscy pozostali zostali rozstrzelani [[12 listopada]] 1939 r. w lasach [[Lućmierz-Las|lućmierskich]]. Podczas pobytu w obozie, pełnił funkcję lekarza obozowego. Wraz z innymi więźniami przeniesiony w styczniu 1940 r. do nowego miejsca pomieszczenia obozu, do [[Radogoszcz (więzienie)|fabryki Samuela Abbego]] i stąd zwolniony [[16 stycznia]] [[1940]] roku.
 
Po zwolnieniu, w obawie przed dalszymi represjami, wyjechał wraz z rodziną do GeneralnejGeneralnego GuberniGubernatorstwa, do Warszawy, gdzie pracował pod fałszywym nazwiskiem jako robotnik w sklepie z artykułami żelaznymi.
 
Podczas powstania warszawskiego pracował jako chirurg. Po upadku powstania przeszedł przez obóz przesiedleńczy w Pruszkowie, z którego został zwolniony ze względu na podeszły wiek.
 
[[Plik:Ladek-zdr-08061181.jpg|thumb|300px|Tablica pamiątkowa w [[Lądek-Zdrój|Lądku-Zdroju]].]]
Po II wojnie światowej był jednym z założycieli [[Uniwersytet Łódzki|Uniwersytetu Łódzkiego]] i dziekanem wydziału lekarskiego na tym uniwersytecie. Następnie jeden z organizatorów Akademii Medycznej w Łodzi, powstałej na bazie wspomnianego wyżej wydziału lekarskiego UŁ. W roku [[1954]] został powołany na stanowisko profesora chirurgii.
 
Działacz [[Stronnictwo Demokratyczne|Stronnictwa Demokratycznego]]. Radny w ostatnim przedwojennym zarządzie miasta Łodzi, a po wojnie przez 10 lat – również jako działacz SD – członek Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Łodzi.
 
Pochowany na cmentarzu Komunalnym w Łodzi, przy ul. Smutnej. Odznaczony [[Order Sztandaru Pracy|Orderem Sztandaru Pracy]] I klasy<ref>''Lista odznaczonych na V/VI Zjeździe Krajowym Stronnictwa Demokratycznego za pracę społeczno-polityczną'', "[[Tygodnik Demokratyczny]]", nr 3 z 23–29 stycznia 1958, strs. 6.</ref>.
 
{{Przypisy}}
 
== Bibliografia ==
'''BIBLIOGRAFIA:'''
* Tomaszewicz Wincenty, ''Ze wspomnień lekarza''. Warszawa 1965.
* Rapalski Stanisław, ''Byłem w piekle. Wspomnienia z Radogoszcza''. Łódź 1960 (wyd. 1), sss. 27-30; Łódź 1963 (wyd. 2), sss. 27-30, 130, Łódź 1969 (wyd. 3), sss. 34-37, 163.
* ''[[Dziennik Łódzki]]'' 11.03.1946, nr 70, s. 3 (obszerny życiorys + portret rysunkowy).
* ''Dziennik„Dziennik Łódzki''Łódzki”, 27.03.1946, nr 86, s. 6.
* ''Łódź w Ilustracji''., ilustrowany dodatek niedzielny do ''[[Kurier Łódzki|Kuriera Łódzkiego]]'', 13.07.1930, nr 29, s. 1 (w gronie uczestników międzynarodowego zjazdu komunikacji miejskiej zwiedzających szpital Kasy Chorych w Łodzi im. I. Mościckiego)
* ''[[Głos Robotniczy]]'', 5-6.06.1965, nr 132, s. 2 (pośmiertny życiorys oraz nekrologi).
* ''Dziennik„Dziennik Łódzki''Łódzki”, wyd. A, 6-7.06.1965, nr 134, s. 2 (pośmiertny życiorys oraz nekrologi).
* ''Dziennik„Dziennik Łódzki''Łódzki”, wyd. A, 8.06.1965, nr 134, s. 2 (art. p.tpt. Pogrzeb prof. dr W. Tomaszewicza)
* Muzeum w Pabianicach, sygn. 314/28 (karykatura dr W. Tomaszewicza wykonana 14 I 1940 r. przez współwięźnia obozu przejściowego na Radogoszczu (w fabryce S. Abbego) – Czesława Molendę)