Trałowce typu Jaskółka: Różnice pomiędzy wersjami

|użytkownicy = {{bandera|POL|wojenna}}<br />{{flagabandera|Niemcy|bandera-wojenna-III Rzesza|rozmiar=20px}} [[Kriegsmarine]]

Po odzyskaniu w 1918 roku niepodległości powołano do życia [[Marynarka Wojenna II RP|Marynarkę Wojenną RP]]. Postawione przed nią zadania m.in. w zakresie [[Broń podwodna|broni podwodnej]], miały realizować zakupione we wrześniu 1920 cztery poniemieckie [[Trałowiec|trałowce]] [[trałowce typu FM|typu ''FM'']]. Jednostki otrzymały nazwy ptaków (co stało się później tradycją dla polskich trałowców): "[[ORP Jaskółka (1921)|"Jaskółka"]]", "[[ORP Mewa (1921)|"Mewa"]]", "[[ORP Rybitwa (1921)|"Rybitwa"]]" oraz "[[ORP Czajka (1921)|"Czajka"]]". Organizacyjnie utworzyły [[Dywizjon Minowców]]. 12 października 1931 wyeksploatowane jednostki zostały wycofane ze służby i skreślone z listy floty, a we wrześniu 1932 roku dywizjon został rozwiązany<ref name=Militarium>{{cytuj stronę|url=http://www.militarium.net/viewart.php?aid=240|tytuł=Trałowce typu Jaskółka|nazwisko=Pacholski|imię=Łukasz|praca=Okręty nawodne przed 1945 rokiem|data dostępu=2011-04-13}}</ref>. Ich zadania przejęły dwie [[Kanonierka|kanonierki]]: OORP "[[ORP Komendant Piłsudski|"Komendant Piłsudski"]]" i "[[ORP Generał Haller|"Generał Haller"]]", jednak ze względu na swoje parametry techniczne nie nadawały się do wykonywania tej służby. Szef Kierownictwa Marynarki Wojennej ([[Dowództwo Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej|KMW]]), [[kontradmirał]] [[Jerzy Świrski]], wiosną 1930 zabiegał o spotkanie z [[Marszałek (stopień wojskowy)|marszałkiem]] [[Józef Piłsudski|Józefem Piłsudskim]] w celu przekonania go do wyasygnowania środków na rozbudowę floty, jednak ten okazał się nie być zainteresowanym sprawami morskimi. Równocześnie w KMW rozpoczęto starania o znalezienie następców wycofanych okrętów<ref name=Varia>{{cytuj stronę|url=http://www.smw.ocalicodzapomnienia.eu/index.php?o=pokaz&katid=1&pkatid=26&jid=1&postid=511|tytuł=Polskie drugie "Ptaszki"|nazwisko=Wąsiewski|imię=Józef|praca=Symbolika Marynarki Wojennej|data dostępu=2011-04-13}}</ref>.

W związku z nieterminowymi dostawami od krajowych przedsiębiorstw, budowa okrętów była opóźniona. Największe opóźnienia miały huty, z których dostawy zgodnie z umową miały trwać cztery i pół tygodnia, a w rzeczywistości wynosiły cztery i pół miesiąca. Oprócz niedotrzymywania terminów, do stoczni trafiały wadliwie wykonane elementy, m.in. w WPMW czterokrotnie odrzucano odlew staliwnej dziobnicy. Ponadto opóźnienia spowodowane były przetrzymywaniem w magazynach Urzędu Celnego urządzeń zamówionych u zagranicznych podwykonawców. Na niedotrzymanie terminu wpływ miała również Stocznia Modlińska, która nie dostarczyła w terminie dokumentacji do gdyńskich stoczni. Ponadto w grudniu 1934, [[Powódź|powódź]] na tydzień zalała pochylnie w Modlinie. W związku z tym 12 grudnia 1934 zawarto klauzulę dodatkową, zgodnie z którą termin oddania "Czajki" przesunięto o 14, a "Rybitwy" o 28 dni<ref name="Twardowski" />.

Trałowce typu "Jaskółka" miały [[Długość całkowita (statek)|długość całkowitą]] 45 metrów. Natomiast długość na [[konstrukcyjna linia wodna|linii wodnej]] wynosiła 43 metry. Szerokość maksymalna okrętów to 5,5 metra, a [[Zanurzenie|zanurzenie]] przy [[wyporność|wyporności standardowej]] 183 ton wynosiło 1,55 metra<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Piaskowski|imię=Stanisław M.|tytuł=Okręty Rzeczypospolitej Polskiej 1920-1946|strony=44}}</ref>. Kadłuby jednostek były gładkopokładowe, zbudowane ze stali okrętowej. Posiadały jedną [[Nadbudówka|nadbudówkę]] w rejonie dziobu, za którą znajdował się komin. Z powodu braku pokładowego uskoku, co spowodowane było umieszczeniem długich torów minowych, w części dziobowej okrętów znajdował się wznios, którego celem była poprawa [[Dzielność morska|dzielności morskiej]] jednostek<ref name="Twardowski" />.

Trałowce pierwszej serii zostały uzbrojone w jedną [[Działo uniwersalne|uniwersalną armatę]] kalibru 75 mm Canon Ml1928 produkcji francuskiej firmy [[Schneider]], ustawione na morskiej podstawie SMCA. Maksymalny kąt podniesienia wynosił 75°, co pozwalało na prowadzenie ognia do celów powietrznych. Mała [[szybkostrzelność]] oraz niewielka prędkość naprowadzania armaty skutkowało małą efektywnością. Amunicję stanowiły półpancerne pociski, których zasięg wynosił 11,2 km oraz rozpryskowe granaty z zapalnikiem czasowym o masie 6,1 kg i zasięgu 11 km. Monoblokowa lufa armaty posiadała zamek w formie poruszającego się pionowo klina, zamykającego się automatycznie lub ręcznie po załadowaniu. Odpalanie działa odbywało się mechanicznie. Armata była wyposażona w sprężynowy powrotnik umieszczony pod lufą. Masa całkowita wynosiła 1800 kg. Zamówione we Francji dwie armaty dla okrętów drugiej serii nie dotarły do Polski przed wybuchem wojny. Z tego powodu zostały one uzbrojone w armaty kaliber 75 mm wz. 1897. Była to francuska ''[[Canon de 75 mle 1897|''soixante-quinze'']]'', zainstalowana na podstawie morskiej<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Piaskowski|imię=Stanisław M.|tytuł=Okręty Rzeczypospolitej Polskiej 1920-1946|strony=99}}</ref>.

ORP "Rybitwa" oraz obydwa trałowce drugiej serii miały zostać dozbrojone zdwojonym najcięższym karabinem maszynowym [[Karabin maszynowy Hotchkiss wz. 30|Hotchkiss kal. 13,2mm2 mm]]. Jednak ostatecznie do tego nie doszło. Miał on być zamontowany na śródokręciu na podstawie morskiej R4SM. Szybkostrzelność NKM wynosiła 450 strzałów na minutę, a zasilany był przez trzydziestonabojowe magazynki bądź stalowe taśmy. Poziome pole ostrzału wynosiło 360º, zaś pionowe 80º. Pociski przebijały żelazny pancerz o grubości do 20 mm lub stalowy do 7 mm grubości. Maksymalny zasięg przy strzelaniu poziomym wynosił do 6500 metrów, natomiast pionowy do 3000 metrów. Broń posiadała gwintowane, stalowe lufy, które były chłodzone powietrzem. Wyposażono ją w zamki w formie tłoka gazowego, a także w urządzenia celownicze systemu "Le Prieur D.A.C. 940". NKM odpalano poprzez naciśnięcie pedału. Całkowita masa NKM wynosiła 350 kg, a pojedynczy karabin ważył 42,5 kg<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Piaskowski|imię=Stanisław M.|tytuł=Okręty Rzeczypospolitej Polskiej 1920-1946|strony=97}}</ref>.