Ferdynand I Rumuński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →I wojna światowa: drobne redakcyjne |
zmiana pisowni nazwisk na ruuńskie |
||
Linia 30:
10 października [[1914]] roku został królem Rumunii po śmierci Karola I. Po objęciu tronu prowadził twardą politykę wspierającą [[Ententa|Ententę]], jednak militarnie trzymał się neutralności, oczekując na czyją szalę przechyli się przewaga. W [[1916]] roku, po operacji [[Front Południowo-Zachodni (rosyjski)|Frontu Południowo-Zachodniego]] i rozbiciu armii austro-węgierskiej, podjął decyzję o wejściu do wojny po stronie Ententy. Sankcjonował podpisanie 17 sierpnia 1916 podpisanie politycznej i militarnej Konwencji z państwami Ententy.
28 sierpnia Ferdynand przejął dowodzenie armią i tytuł Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Rumunii. Po mobilizacji Siły Zbrojne Rumunii liczyły 564 tys. żołnierzy, w tym 23 dywizje piechoty i 2 dywizje kawalerii. W rzeczywistości w jednostkach bojowych służyło 250 tys., tylko 10 dywizji pierwszego rzutu miało artylerię szybkostrzelną, było po kilka haubic na dywizję, artylerii ciężkiej i nowej techniki w armii nie było, oficerowie nie byli wyszkoleni do prowadzenia współczesnej wojny. Rumuńska 4 Armia była na styku z rosyjską 9 Armią (dowódca gen. [[Platon Aleksiejewicz Leczicki]] w składzie Frontu Południowo-Zachodniego). 1 i 2 Armia rumuńska zajmowały front od
[[12 grudnia]] [[1916]] roku, po utworzeniu nowego (głównie z armii rosyjskich) [[Front Rumuński|Frontu Rumuńskiego]], Ferdynand I został jego naczelnym dowódcą, faktycznie dowodził pomocnik naczelnego dowódcy, gen. [[Dymitr Szczerbaczew]]. W składzie Frontu były dwie armie rumuńskie 1 (dowódca gen.
W rezultacie I wojny światowej w skład Rumunii weszła Transylwania (obszar Rumunii zwiększył się o 131,3 tys, kmkw, a ludność o 7,9 mln.). Straty Rumunii w wojnie wyniosły ok. 250 tys. zabitych i zmarłych od ran. Straty wojenne wyniosły ok. 17,7 mld. złotych lei (przy majątku ocenianym w 1914 na 36 mld. złotych lei). Po wojnie Ferdynand I pozostał na tronie, jednak realna władza pozostawała w rękach premier ministrów państwa.
|