6 Armia (II RP): Różnice pomiędzy wersjami

[[Grafika:PBW June 1920.png|250px|thumb|Front po wyprawie kijowskiej]]▼

[[5 czerwca]] Konarmia zaatakowała ponownie, tym razem zmieniając taktykę - tym razem miała dokonywać pozorowanych ataków oraz koncentrować siły w określonych punkcie. Takim był Samhorodek, będący na styku dwóch armii. W wyniku tego 1 AK dostała się na tyły polskie, zagrażając całemu Frontowi Ukraińskiemu. Mimo zagrożenia, formacja Iwaszkiewicza odniosła sukces w walce z 14 A pod [[Hajsno|Hajsnem]], odtwarzając tym samym linię frontu. Nie zmniejszyło to zagrożenia, tym samym polskie jednostki rozpoczęły odwrót. W jego wyniku 6 Armia utraciła [[Winnica (miasto)|Winnicę]] i [[Murafa|Murafę]] oraz toczyła walki pod [[Żmerynka|Żmerynką]].▼

Wobec niepowodzeń dowództwo polskie zdecydowało reaktywować 2 Armię, w której skład weszła wydzielona z 6 A 5 DP. Mimo sukcesów przez nią osiągniętych, Iwaszkiewicz [[20 czerwca]] utracił Żmerynki, a [[28 czerwca]] powstał wyłom między armiami, zwiększony faktem cofnięcia linii 2. armii o 50 km w stosunku do innych formacji. Jednak nowy dowódca Frontu, gen. [[Edward Rydz-Śmigły]] postanowił skorzystać z sytuacji i przy okrążyć Budionnego 2 A i przy oskrzydleniu przez [[1 Dywizja Piechoty Legionów|1 DPLeg.]] (3 A) i [[18 Dywizja Piechoty (II RP)|18 DP]], która miała uderzyć na [[Równe]] i [[30 czerwca]] doszło do walk spotkaniowych koło [[Hryców|Hrycowa]], które ostatecznie poprawiły sytuację 2 Armii. W tej sytuacji dowództwo sowieckiego [[Front Południowo-Zachodni (radziecki)|Frontu Południowo-Zachodniego]] (12 A, 14 A i 1 AK) zdecydowało o użyciu przeciwko dywizji gen. [[Franciszek Krajowski|Krajowskiego]] 45 DS wspomaganej przez brygadę kawalerii. Do starcia doszło w okolicach [[Zasław (Ukraina)|Zasław]]ia i zakończyły się zwycięstwem polskim i czasowym zdobyciem Hrycowa, który dopiero [[3 lipca]] został ostatecznie zdobyty.▼

W tym samym czasie na prawej linii wojsk Iwaszkiewicza doszło do przerwania frontu w rejonie [[Bar (miasto na Ukrainie)|Baru]] przez 60 DS i wejścia na tyły wojsk polskich przez 8 DK w [[Płoskirów|Płoskirowie]], co doprowadziło do rozpoczęcia odwrotu na [[Zbrucz]]. [[4 lipca]] 2 Armia utraciła [[Równe]], mimo to [[5 lipca]] 18 DP zdobyła Zasław i połączyła się z XX BP z 5 DP z tejże armii. Następnie [[8 lipca|8]]/[[9 lipca]] grupa gen. Krajowskiego rozpoczęła odwrót na [[Krzemieniec (miasto)|Krzemieniec]], w którym była bezskutecznie atakowana przez 11, 8 i 14 DK i 45 DS. Położenie 18. dywizji poprawiło się [[10 lipca]], gdy Budionny wezwał 14 DK w rejon Równego.▼

Od tej pory głównym zadaniem 6 Armii była obrona Zbrucza (większość sił) i [[Ikwa|Ikwy]] (18. DP). [[12 lipca]] wojska Frontu Południowo-Zachodniego ponownie zaatakowały: 14 A na Zbrucz, a 11 DK na [[Dubno (Ukraina)|Dubno]], utracone [[13 lipca]] po kontrataku dywizji Krajowskiego. Zmusiło do Budionnego do użycia większości sił swojej armii, przez co walki pod [[Brody (Ukraina)|Brodami]] i [[Podwołoczyska]]mi trwały do [[23 lipca]] i zakończyły się odwrotem wojsk polskich na [[Tarnopol]]. Brody utracono [[27 lipca]], kiedy to na pozycje 18 DP uderzyła cała Armia Konna. Doprowadziło to do utraty łączności przez dywizję i jej faktycznego przejścia w skład 2 A.▼