FC Metz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięcie odwołania do pliku Metz-logo.jpg, ponieważ użytkownik EugeneZelenko skasował go z Commons
drobne redakcyjne
Linia 56:
== Historia ==
=== Początki ===
Klub powstał w [[1932]] r. z połączenia dwóch amatorskich klubów z Metz. Jednym z nich był ''' ''CAM'' ''' ('''C'''ercle '''A'''thlétique '''M'''essin), a drugim ''' ''ASM'' ''' ('''A'''ssociation '''S'''portive '''M'''essine). Z początku w klubie grali tam robotnicy i urzędnicy pracujący w mieście. 15 kwietnia 1932 r. doszło do porozumienia w sprawie fuzji. W latach 30. klub miał status ''półprofesjonalny''.
 
=== Pierwszy sezon i pierwszy spadek ===
''FC Metz'' grało w pierwszym sezonie od powstania Ligue 1. Zajęli oni wówczas 9. miejsce w grupie B i musieli się pożegnać z elitą. Powrót nastąpił po dwóch latach przerwy. Na nowego prezydenta zostaje mianowany Lotaryńczyk [[Reymond Herloy]]. Mimo nieudanych meczów utrzymał on klub w D1 aż do sezonu 1949-50. Wówczas to "Smoki" zajęły 18. (ostatnie) miejsce i musiały się pożegnać z [[Ligue 1]] na sezon. Wówczas to po

Po zatrudnieniu byłego szkoleniowca [[Nice Elly Rousa]] powrócili bardzo szybko do elity. Kolejna relegacja miała miejsce w sezonie 1957/58. Mimo że do zespołu zakupiono zdolnego Argentyńczyka [[Roberto Aballay]]a, który poprzednio występował w Nancy.

Czyściec trwał aż do sezonu 1966-67, po którym piłkarze prowadzeni przez Maksymiliana Schirchina wywalczyli awans. W pierwszym powrotnym meczu zremisowali oni 1:1 na wyjeździe z Red Star. W [[1978]] r. do klubu przybywa działacz [[Carlo Molinari]]. Teraźniejszy prezydentPrezydent FC Metz stawia ze cel piłkarzom i trenerowi piękną grę, która opierałaby się na zasadzie ''fair play''. Ich pierwszym rywalem w europejskich pucharach było niemieckie [[Hamburger SV|HSV]]. Wschodni rywale Francuzów rozprawili się z nimi 4:1 i 3:2. Gdyby nie szczęście, FC Metz pożegnałoby się z D1 już w sezonie 1981/82. Wówczas wyprzedzili oni Valenciennes o zaledwie 2 pkt.
 
=== Historyczna data ===
Historyczną datą dla kibiców FC Metz będzie [[11 maja]] [[1984]] r. Wtedy togdy ich pupilki zmierzyłyzmierzyli się w finale [[Puchar Francji w piłce nożnej|Pucharu Francji]] z [[AS Monaco]], który wówczas był naodnosił falisukcesy. Na Parc de Princes 20.000 Lotaryńczyków oglądało zwycięstwo swoich piłkarzy. Był to pierwszy sukces na arenie piłkarskiej we [[Francja|Francji]]. Niemniej, już kilkaKilka miesięcy później, niespodziewanie wygrali z [[FC Barcelona]] w pierwszej rundzie [[Puchar Puchar|Pucharu Zdobywców Pucharów]]. Na stałe do annałów FCM zapisał się ówczesny trener, [[Henryk Kasperczak]]. Jednak ten

Ten sezon był udany z racji występów ligowych. Następca Kasperczaka, [[Marcel Husson]] zajął ze swoimi piłkarzami 5. miejsce, które dawało im możliwość gry w [[Liga Europy UEFA|Pucharze UEFA]]. Widać, że rozpoczynała się era Metz. Jednak wW Pucharze UEFA nie sprostali oni [[Hajduk Split|Hajdukowi Split]]. W lidze zajęli 6. miejsce. Powtórka sprzed 4 lat, jeśli chodzi o występ w

W Pucharze Francji miała miejsce w 1988 r. Wówczas ekipa Metz wyeliminowała po drodze do triumfu takie drużyny jak Moulouse, Quimper i Amiens. W finale okazali się oni silniejsi od Sochaux. W PZP nie sprostali oni Anderlechtowi, który oba mecze wygrał. Pierwszy 3:1, a drugi 2:0.

W sezonie [[1990]]-[[1991]] rozpoczynała się era [[Joel Muller|Joela Mullera]], który wiele dobrego zrobił dla FC Metz. Pierwszy swój sezon rozegrał lepiej, niż jego poprzednik, który zajął 14. miejsce. On podskoczył o 2 miejsca. Kibice we Francji śmiali się i żartowali, że działacze FCM wykupili 12. miejsce, bo 3 sezony z rzędu za czasów rządów Mullera klub zajmował tą lokatę. W sezonie [[1994]]/[[1995]] było już lepiej o 4 miejsca. Sezon później gracze Joela byli już na 4. miejscu. Rok później Metz miało skład na miarę mistrza. W zespole z Lotaryngii grali tacy piłkarze jak Letizi, Serredszum, Blanchard, Song, [[Roberto Pirès|Pirès]] oraz Terrier. Zajęli oni 5. miejsce.

Najlepszy był sezon [[1997]]/[[1998]], w którym to zostali oni wicemistrzami Francji, przegrywając z Lens tylko różnicą bramek. Był to początek końca. 10., 11., 12., a następnie 17. miejsce w lidze sprawiły o spadku nie tylko moralnym, ale i o degradacji do D2. Jednak pograli oni tam tylko przez rok, po czym wrócili, by straszyć najsilniejsze ekipy z D1 (aktualnie [[Ligue 1]]).
 
== Linki zewnętrzne ==