Jan Piwowarczyk: Różnice pomiędzy wersjami

{{Źródła|data=2011-01 }}

W 1907 po zdaniu matury rozpoczął naukę w [[Wyższe Seminarium Duchowne Archidiecezji Krakowskiej|Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Krakowie]]. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 lipca 1911 z rąk biskupa [[Anatol Nowak|Anatola Nowaka]] w [[bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie|katedrze na Wawelu]]. W latach 1912–1916 był wikarym w [[Podgórze (część Krakowa)|Podgórzu]]. Następnie był wikariuszem w parafii w Krakowie św. Szczepana. 8 września 1939 mianowany rektorem [[Wyższe Seminarium Duchowne Archidiecezji Krakowskiej|Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej]]. Funkcję tę pełnił do roku 1945. Jako rektor czasów wojny był człowiekiem obdarzonym ogromnym wyczuciem sytuacji. Był zmuszony w związku z rekwizycją Gestapo przenieść seminarium do Domu Katolickiego - dziś [[Filharmonia Krakowska]] i Pałacu Arcybiskupiego. Dbał o wysoki poziom nauki. Od 27 października 1942 do 8 stycznia 1943 był więziony w [[Więzienie Montelupich|więzieniu Montelupich]]. Po aresztowaniu profesorów [[Uniwersytet Jagielloński|UJ]] zorganizował nowe grono wykładowców. W 1942 przyjął do seminarium [[Jan Paweł II|Karola Wojtyłę]]. Był założycielem [[Tygodnik Powszechny|Tygodnika Powszechnego]] i faktycznie przez pierwsze lata nim kierował, chociaż oficjalnie pełnił tylko funkcję asystenta kościelnego. Był także proboszczem parafii św. Floriana w Krakowie. Pochowany na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim]] w grobowcu kapituły.

 

{{Przypisy}}

 

[[Kategoria:Polscy teolodzy katoliccy]]

[[Kategoria:Urodzeni w 1889]]