Jan Ledóchowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) |
poprawa linków |
||
Linia 19:
Po studiach w Akademii Wojskowej w [[Wiedeń|Wiedniu]], w [[1808]] w stopniu [[podporucznik]]a wstąpił do wojska Księstwa Warszawskiego. Po [[bitwa pod Raszynem (1809)|bitwie pod Raszynem]] awansowany na [[kapitan (ranga)|kapitana]], został adiutantem księcia [[Józef Poniatowski|Józefa Poniatowskiego]]. W czasie kampanii w [[Rosja|Rosji]] w [[1812]] walczył jako kapitan 14. Pułku Piechoty w straży przedniej gen. [[Jan Henryk Dąbrowski|Jana Henryka Dąbrowskiego]]. Po [[bitwa nad Berezyną (1812)|bitwie nad Berezyną]] odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari i Legią Honorową. [[Bitwa pod Oszmianą|Pod Oszmianą]] dostał się do niewoli rosyjskiej.
W [[Królestwo Kongresowe|Królestwie Polskim]] został w [[1825]] posłem na Sejm i związał się z opozycją liberalną. Na sejmie czerwcowym [[1830]] bronił zasad [[Konstytucja Królestwa Polskiego|Konstytucji Królestwa Polskiego]]. Po wybuchu [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], na posiedzeniu [[20 grudnia]] poparł dyktaturę gen. [[Józef Chłopicki|Józefa Chłopickiego]]. Na sesji sejmu [[25 stycznia]] [[1831]] [[Uchwała
Po upadku powstania skazany przez Rosjan na śmierć, dobra jego uległy konfiskacie. W [[Stuttgart|Stuttgarcie]] zorganizował komitet pomocy dla emigrantów polskich. Przebywał na emigracji we [[Francja|Francji]], od [[1841]] w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Początkowo działał w [[Komitet Narodowy Polski (1831-1832)|Komitecie Narodowym Polskim]], w [[1846]] wstąpił do [[Towarzystwo Demokratyczne Polskie|Towarzystwa Demokratycznego Polskiego]]. Po wybuchu [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] udał się do [[Kraków|Krakowa]].
| |||