Gwardia Narodowa (Francja): Różnice pomiędzy wersjami

Powstała w czasie [[rewolucja francuska|Rewolucji Francuskiej]] natychmiast po zdobyciu [[Bastylia|Bastylii]] w [[1789]], początkowo tylko na terenie [[Paryż]]a, dopiero później w całym kraju. Składała sie z samych ochotników. Od roku 1790 została podporządkowana władzom miejskim. Każdy [[batalion]] gwardii od 1791 roku liczył 568 osób, a dowódcy (od stopnia [[kapral]]a do [[pułkownik]]a) byli obierani w drodze głosowania wszystkich żołnierzy, np. [[porucznik]] 4 regimentu artylerii [[Napoleon Bonaparte]] po porzuceniu wojska, w gwardii został wybrany pułkownikiem 1 batalionu ochotników z [[Korsyka|Korsyki]]. W [[1792]] w sytuacji klęsk militarnych i realnej groźby inwazji ze strony Prus, księcia Brunszwiku i emigrantów księcia Condé, Zgromadzenie Narodowe ogłosiło zagrożenie bytu państwowego i zmobilizowało 50 000 ludzi, w większości gwardzistów, a później po upadku twierdz [[Longwy]] i [[Verdun (Moza)|Verdun]] następne 30 000. Każdy geardzistagwardzista miał obowiązek umundurować i wyekwipować się na własny koszt, co wyeliminowało biedotę z jej szeregów.<ref>{{cytuj książkę | autor = Bogdan Borucki| tytuł = Valmy 1792| wydawca = [[Bellona (wydawnictwo)|Bellona]]| miejsce = Warszawa| rok = 1990| strony = 61-63| isbn = 83-11-07835-1}}</ref>