Kryzys przysięgowy: Różnice pomiędzy wersjami

Wiosną [[1917]] roku [[Rosja]] zgodziła się na polską niepodległość, co oznaczało poparcie sprawy polskiej przez całą [[Ententa|ententę]]. W kwietniu tego roku do wojny przystąpiły [[Stany Zjednoczone]], co przesądziło klęskę państw centralnych – przestały być interesującym sojusznikiem. [[Niemcy]] zdawali sobie sprawę ze swojego położenia i zażądali od legionów powtórnej przysięgi. Dotychczasowy inicjator współpracy z państwami centralnymi, [[Józef Piłsudski]], w zmienionej sytuacji zalecił legionistom przysięgi nie składać. [[I Brygada Legionów Polskich|I]] i [[III Brygada Legionów Polskich|III Brygada]] 9 lipca 1917 demonstracyjnie uchyliły się od przysięgania wierności [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelmowi II]].

 

 

[[II Brygada Legionów Polskich|II Brygada]] została wcielona do [[Armia Austro-Węgier|wojska austriackiego]], jako PKP – [[Polski Korpus Posiłkowy]]. W wyniku kryzysu legioniści, którzy odmówili złożenia przysięgi zostali internowani w obozach w [[Szczypiorno|Szczypiornie]] i [[Beniaminów (województwo mazowieckie)|Beniaminowie]], natomiast [[Józef Piłsudski]] został uwięziony w [[Magdeburg]]u razem ze swoim szefem sztabu – [[Kazimierz Sosnkowski|Kazimierzem Sosnkowskim]].