Korneliusz (Jakobs): Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w rodzinie oficera armii carskiej, który zbiegł na terytorium niepodległej Estonii w czasie [[wojna domowa w Rosji|rosyjskiej wojny domowej]]. Po ukończeniu w 1943 gimnazjum służył jako psalmista w [[cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie|cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie]]. 19 sierpnia 1945 arcybiskup talliński i całej Estonii [[Paweł (Dmitrowski)]] wyświęcił go na diakona, zaś 8 lutego 1948 jego następca, [[Izydor (Bogojawleński)]], udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w [[Haaapsalu]]. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w [[Petersburg|Leningradzie]] i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957. 27 lutego 1957 został aresztowany za prowadzenie "agitacji antyradzieckiej". Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w [[Wołogda|Wołogdzie]] skazał go na 10 lat [[łagier|łagru]]. Karę odbywał w obozach w [[Mordowia|Mordowii]] (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrziciela w Tallinnie. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych.

 

 

== Bibliografia ==