[[Aleksander Bereza]] twierdzi, że stylizacja jest to nadanie utworowi literackiemu pewnych cech zewnętrznych, które można rozpoznać jako odrębne od cech stylu autora. W ten sposób elementy spoza dzieła przeciwstawiają się tym, które są właściwe dla niego właściwe<ref>A. Bereza, ''Problemy stylizacji w satyrze', Warszawa – Kraków – Wrocław 1966.</ref>. [[Ryszard Matuszewski]], [[Sławomir Mrożek]], [[Kazimierz Wyka]] stylizację postrzegają stylizację, jako zabieg artystyczny. Nie przeciwstawiali się [[dychotomia|dychotomicznemu]] pojmowaniu jej, stylizacja według nich to elementy wprowadzone do utworu i stojące w opozycji do tego, co właściwe dziełu<ref>Por. R. Matuszewski, ''Perspektywa wyobraźni'', [w:] R. Matuszewski, ''Literatura na przełomie'', Warszawa 1951</ref><ref>S. Mrożek, ''Jak napisać opowiadanie pozornie interesujące'', "Przegląd Kulturalny", 1962</ref>. [[Aleksander Wilkoń]] dokonuje innego podziału stylizacji. Wyraźnie rozgranicza stylizację językową od literackiej.
S. Mrożek, ''Jak napisać opowiadanie pozornie interesujące'', "Przegląd Kulturalny", 1962</ref> [[Aleksander Wilkoń]] dokonuje innego podziału stylizacji. Wyraźnie rozgranicza stylizację językową od literackiej.
